Güneş güne veda ederken.
Kaybolurken dağın ardında.
Akşamın kızılı gökten düşerken yere.
Saat yavaş yavaş ilerlerken geceye.
El ayak çekilince şehir bürünürken sessizliğe.
Yalnızlık örümcek ağı gibi.
Etrafını sarıp yokluğumu hissettirdiği anda.
Arala pencerenin perdesini.
Bak beni göreceksin sokağında.
Kurtulacaksın o anda.
Üstüne yağan yokluğumun.
Sağanak hasret yağmurlarında.
Gecenin ayını gündüzün güneşini farz edip.
Yine gülümseyeceksin o güzel gamzelerinle.
Gece vardığında tan vaktine.
Uyanınca bakacaksın telefondan.
Benden gelen günaydın mesajına.
Kıpır kıpır olacak yüreğin.
Öğle ki hissetmeyeceksin.
Yere basan ayaklarını.
Sanki bana doğru kanatlanmış misali.
Fırlayacaksın hızlı adımlarla.
Seni beklediğim sokağın başına.
Gülecek gözlerimizin içi.
Birbirine baktıkça.
Dört mevsimi kış olmadan.
Hep yaz gibi yaşayacağız.
Gidip de gelmeyen zamanı.
Ziyan etmeden birbirimiz kıymetini bilerek.
El ele günlerimizi böyle geçireceğiz.
Çünkü aşkı dilde değil.
Kalpten yaşayacağız.
Keşke olmasaydı dediğimiz.
Ölüm denen ayrılık vaktine dek.
(
Gece Arala Perdeyi başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
15.02.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
