Akşamın Alaca Karanlığında Şiir
Suskunluğum kızgın lav oldu
İçten içten bir yanardağ misali
Üstüme geliyor sanki koca dünya
Daralıyor etrafımda odamın dört duvarı
Derdinden ben anlarım diyen
Çağrıyor beni şiirin arkadaşı kalem ile kağıt
İzlerken cam kenarında
Çöken akşamın alaca karanlığını
Döküyorum tek tek kalem kağıda
Zincir gibi diziliyor art arda
Uzayıp giden kelimeler cümleler
Bazen anlamlar anlamsız kalıyor benliğimde
Yeni gidipte gelmeyen adı mazi olan
Hızlı geçen bana dün gibi gelen yıllar
Dünü göstermiyor baktığım aynalar
sadece konuşmayan cansız resimlerde kalır
(
Akşamın Alaca Karanlığında Şiir başlıklı yazı
ÖNDER_34 tarafından
1.08.2020 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
