Bir zamanlar sokaklarda top, misket, saklambaç, beþ taþ oynayan, mutluluðu bu tür oyunlarda arayan çocuklardýk. Aðladýðýmýzda annemizin yanýna koþar yaralarýmýzý öptüðunde geçecek sanardýk.Çok saftýk küçükken ama þimdi acýnýn ne denli gerçek olduðunu öðrendik.Yine,aðlardýk kücükken, halbuki canýmýz yandýðýndan falan deðil büyüklerimizin dikkatini çekmek, bir þeyler aldýrmak için yapardýk bunu. Üniversiteye,liseye hatta ortaokula gidenlere abi abla derdik. Sonra büyüdük ve abi dediklerimizin yerini aldýk. En önemlisi hayallerimizden uzaklastýk ,oyun dünyasýnda yaþamýyorduk artýk. Sorumluluk sahibi birer birey olduk ve zaman bize artýk çocukca düþüncelere hosçakal demenin vaktinin geldigini hissettirdi. Misket, saklambaç, beþ taþ yoktu artýk hayatýmýzda.Hoþgeldin gerçek dünya!..

                                                                                                                                                 Ömer Faruk Emir

Kuzum büyüdün..

Nasýl büyüdüðünü de hiç anlamadým 

Allah nasip ederse bir üniversitelisin artýk..

Rabbim yolunu açýk etsin..Dileðim adýnýn sahibi Hz Ömer gibi olman..Çok baþarýlý bir hukukçu olup dinine diyanetine vatanýna milletine hayýrlý bir evlat olman en büyük temennim..

Sevgimle birtanemm..