Gözyaşları yıkar mı kömürün karasını
Hiçbir tabip saramaz gidenin yarasını
Gencecikler yitiyor beklemez sırasını.
Rabbim sabrını versin vatanıma millete
Düşürmesin yurdumu böyle acı illete
Yaşar iken değil de ölüp bindi kıymete.
Yüzündeki karalar kaderlerin karası
Yüreğinde yaralar garipliğin yarası
Duyuluyor selalar sanki arşın narası.
Pınarları kurudu akmıyor göz yaşımız
Acılara gark oldu soframızda aşımız
Milletçe kederdeyiz eğiliyor başımız.
Rabbim sana sığındık yetemedi gücümüz
Sabrına duacıyız dayanılmaz acımız
Senden gelen ölümse olur başta tacımız.
Madencilere mezar sıra, sıra kazılmış
Katafalkta tabutlar ard ardına dizilmiş
Gözlerde acı yaşlar sicim gibi süzülmüş.
Hiç bir söz anlatamaz bu çekilen acıyı
İlaçlar dindiremez yürekteki sancıyı
Rabbim teselli etsin anne eş ve bacıyı.
A.Kadir YALDIZKAYA
