Siz kanmak nedir bilir misiniz ?
Ben öğrendim.
Aşkın yarasını bilir misiniz ?
Ben aldım , öğrendim.
Hem de en acımasızından
En sevdiğim yerden
En kandığım aşktan
Ondan, sevdiğimden.
İşte en büyük yara
Dağlar kadar güçlü olan
Dön bak bir ara
Yıkıldı kendi güç kaynağından
Anladım ki insan en tatlı
En güzel yerinde acır
Hayalim dediği yanını
En acı yerinde bırakır
Kaldırır mısın ey Sarlık ?
Şimdi yaşarım sanma sakın
Sen de öldün ,işte sol yanın
Üzülme pişmanlık bir an kadar yakın
Şaşar mısın ey Sarlık ?
Aşk bu derken şaşmadın
Sevda bu dedin dayandın
Şimdi en sıcak yerinden yandın
Kızar mısın ey Sarlık ?
Delice sonsuzlarca sevdin
Gönlü onun ellerine verdin
Sen en büyük hatayı önüne serdin
Toparlan ey Sarlık !
Yakındır dönüşün
Yandığın yerden sönüşün
Ağladığın yerden gülüşün
Onlar bilmediler ey Sarlık
Gönlüyle birlikte kendilerine ettiler
Dünyayı kavurdun görmez geldiler
Merak etme , elbet bir gün görecekler
Onlar sandılar ey Sarlık
Sendin yürekten seven
Köşe bucak adını zikreden
Ömrünü gül kendini zehir eden
Pişman mısın ey Sarlık ?
Değilim!!!
Yine olsa yine severim.
Bir gülüşüne yine herşeyimi önüne sererim.
Gözlerine yine içten gülerim.
Anlar mısın ey Şiir ?
Sana da karşı gelirim
Hayat onsuz bana zulüm gelir derim.
Sen ne desen de ben sadece onu severim.
Sen de bilmessin şiirim.
Ben seversem ölümüne severim.
Ya bu sürüyü güderim
Ya da bu diyardan giderim.