Usandım Ben Bıktım Ben..2..
Dünyada tatmadığım dert kalmadı
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Yalvardım yakardım duyan olmadı
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Bu yalan dünya da şartlar çok zalim
Ne yaptımsa başım olmuyor sağlim
Bir ömür çileyle eyletti talim
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Şimdi dallarımı burdu kuruyor
Zalimler insanı sırttan vuruyor
Yaşadığım bak ortada duruyor
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Ne olduda birden güllerim soldu
Ömrüm çile keder acıyla doldu
Bir YÂR sevdim oda ellerin oldu
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
O Züleyha ben’se Yusuf misali
Hep bekledim durdum YÂR’le visali
Yanar şu yüreğim bir lav emsali
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
İsterse kaderim fizana salsın
Vurun başımı da muradın alsın
Benimde hesabım mahşere kalsın
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
DURAK çekilmiyor gönüle perde
Meğerse YÂR’imiş çare her derde
Arıyorum her’gün nerede nerde ?
Çeke çeke usandım ben bıktım ben
Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ
(
Usandım Ben Bıktım Ben..2.. başlıklı yazı
Durak YİĞİT tarafından
1.03.2012 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
