Hiç,(kolay) dedim mi,Dost’um?
Belki nice mehan’ımsın…
Ayaklarım çukurdayken,
Dostluk’ta Nagehan’ımsın…
Arkadaşım,sırdaşımsın;
CAN DOSTUM,mihr-ibân’ımsın…
Ölenedek,gururuyla ,
Yaşayacağım ANI’msın…
Baban yerine koy,beni,…
Sen de benim nazan’ımsın…
Baban gibi olamam ya…
Has kızım,ü…..n’ımsın…
Müşfik,munis,merhametli
Sözlerinle dehan’ımsın..
CAN ne ki?..CAN’dan ileri,
CAN içre,tatlı CANIM’sın…
Gözden ırayınca,sanma,
Gönülden de nihan’ımsın…
Kanım çakilse…Ne tasa?!!..
Damarlarımda KAN’ımsın!..
Mülküm yoktur. dostluğunla
Tek servet-ü sâman’ımsın…
Bana,şeref gerek elbet,
Bil ki,şeref-ü şân’ımsın…
Karanlık ruhuma düşen,
Son mihr-i dirahşan’ımsın..
— Mehmet Cemalettin Bayhan-
19.07.2009-ERDEK
Mehan : Küçümseyen
Nâgehan : Zamansız
Mihr-i Bân: Işık saçan,aydınlatan,parıldayan
Nazan: Nazlı
Dehan: Gonce ağızlı
Nihan: Uzakta,görülmeyen
Sâman: Zenginlik
Mihr-i Dirahşan: Güneş,parlayan..