İstasyon
Yine serin bir gece, yine o soğuk demirler,
Ben tam vaktinde orada, trense her zamanki gibi teherli.
Bekliyorum bu soğuk gecede yalnız başıma
Yüzüm asık, ifadem hüzünlü, kederli...
Üşümüş birkaç adam konuşuyorlar uzakta,
Aldıkları nefesi sayabiliyorum.
Bavulunun yanında kızıyla konuşan bir kadın görüyorum
Kız; ben yaşta, güzel, kibar...
Bir an bana bakar gibi yavaşça
Bense başım eğik, dalıyorum karanlığa...
Canım üşümek istiyor, biraz da ağlamak...
O boşluğun içinde, sonsuza kaybolmak.
Neden ? Neden bu hüzün, nemli göz, keder ?
Bir oraya, bir buraya.
Dolanıyorum bu soğuk gecede, alamadığım cevaplarla.
Kaçıyorum insanlardan, sevdiklerimden ve belki de O'ndan...
Keşke o kadar hızlı olsaydı da; unutsaydım onları, bu tren.
Kendimle küs bir halde görüyorum yeşili karşıdan,
"Keşke" gelende bana da yer olsa odalardan...
(
İstasyon başlıklı yazı
harun-kahram tarafından
9/8/2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
