Bendedir kapısı hep açık düşler
Kırık sevda dalına konup uçtum
Özendi bana bin bir türlü kuşlar
Bir sözünde diyardan diyar göçtüm
Her anımda riyakarlar kol gezdi
Kırıp umudumu yeniden dizdi
Kedere düğümlendim o hep çözdü
Şu yürek sırını bir ona açtım
Dillerim konuştu,bülbül misali
Sanki o idi sevginin timsali
Yazdırıp biterme di bu masalı
Aşk kadehinde sevgisini içtim
Maviden yeşile her satırı ben
Seması ürkek toprağı çekingen
Onun gölgesinde yaşardı imgem
Şiir yollarında hece mi saçtım
Yüreğimin tek eşi özelidir
Uykusuz düşümün o güzelidir
Sol yanında ismim hep ezelidir
Ufkuna sevgiden bulunmaz taçtım
Firar ettim nice hoyrat dilinden
Onu seçmiştim ta Sivas ilinden
Nasılda çoşuyor du gönül telinden
Uğrunda türlü bedelleri biçtim
Kara gözlümüsün dedim bekledim
Dostumu düşmanı bile tekledim
Kader gelip sildikçe ben ekledim
Gerçeği dursun hayaline kaçtım
Zaralı çok sevmişte çoşa geldin
Ferhat hayrına dağı bile deldin
Güvendiğin aşkından nasıl öldün
Anlamdın sende kurbanlık koçtun