Online Üye
Online Ziyaretçi
Kendimi avutmak için bulduğum her şey bir sure sonra anlamsız geliyor...
Bir şeyler biterken yani basında neyle avuna bilir ki insan...
Kendimce oyunlar buluyor, sıkılıyorum bir sure sonra, kitaplar hiçbir şey
anlatmıyor yâda kendimi dinlemek canimi sıkmaktan başka bir şeye
yaramıyor.
Sense bir yerlerde kendine duvarlar örüyorsun.
Biliyorum ki ne kadar ararsam arayayım yanına gelebileceğim bile kapı bulamayacağım...
Kendine duvarlar örüyor ve bizi dışarıya bırakıyorsun...
Olsun diyorum, ördüğün duvarları maviye boyuyorum.
Çiçekler ekiyorum dibine, büyümüyorlar...
Mavilerim soluyor, sen susuyorsun... Ben oluyorum...
Kendime yalanlar uyduruyorum, kendim bile inanmıyorum.
Oyunlar buluyorum sıkılıyorum durmaksızın bir şeyler bitiyor içimde...
Sana sorduğum soruların hiçbir cevabi yok aslında duymayı beklediğim...
Sadece sesini özlediğimden... Ellerimin arasından kayıp gidiyorum kendim bile tutamıyorum kendimi.
Ama olsun ben sana elimi uzatıyorum kurtar diye değil, sadece dokunmayı özlediğimden sana.
Senden başka bir nedenim yok...
Senden başka bir isteğim yok...
Senden başka hiçbir şeyim yok...