İman ile Nur Akar Şairin
Kaleminde
Aşkın güzelliği ile nefes alan nefesler hayatın
izi
gönüllere damla damla damlıyor.
Kalbî hayat adına gelgitlerin bütün bütün sona
ermesi için haykırıyor.
Limanda özgürce yol alan hayatın ıssız geminin
güvertesinde
sevginin ümit karası göründü diye bağırıyor.
Yapraklar hışırtılarıyla toprağa hüznünü
damıtıyor.
Sonbaharın soluk yüzünde ağlıyor.
Aşkın şahikasında koşan genç gönüller öpüşerek
son yakarışlarına kavuşmalarında devam ediyor.
Niyazları miraç fezasına ulaştıran melekler
sevinç coşkusu ile kelebek kanatları ile uçuyor.
Merhametin altın solmayan kanatları ile gökten
bereket bereket
ikram aşkı sunan yağmur tanelerini indirmeye
başlıyorlar.
Sessizce, usulca solgun hazan yapraklar soluyor.
Düşüyor bir bir toprağa kahırla yok oluyor.
Yeşermenin ufkunda yeşermeye başlıyor.
Kanlanmış gözlerle intizarı avuçlarında tutan
şaşkın,
aşkından yuvarlanan hüzün taşları yerinden oynar.
Paramparça olur sevgi dolu haykırışınla
bedenler vefasızlığın savaş meydanlarında
çarpışırken
aşkın ve gül kokuları eserken meydanlarda
kazanırken aşkın zaferinde
Yorgun akşamlarında aşkın sevgilisinin koynunda.
Coşku ile biriken sevginin tortularında
biriktirilen
narin sitemler avuçlarda öbek öbek açarken
sevincin bahar çiçekleri ile
gülüşen öpüşen dudaklarda.
Aşkı demir parmaklıklara ardında gülen
maskesinde hicranına aldanarak
sessizliğin göğsünü hapis eden yürekler
hoyratça demir parmaklıkları yumrukluyorlar
koğuşlarda.
Oysa gece sükûtuyla güzel asude,
isyankâr kalemlerin yazması için
sevgi damlayan kalemler hicranlı hüzün kokan
ellerde
kırılmış yollarda ayaklar altında.
Sevgi damlayan kalemleri kıranlar bilmezler mi
karıncanın İbrahim’in ateşine su taşıması o
ateşi söndürmek istemesi de o kadar mümkün, Rab
ile muktedir ise.
Kırılmış kalemleri sevgi dolu yüreklerinde
ısıtan şair
sevgi pınarı gönüllerinde perçinleyen sevgi
damlayan kalemlerde
şairler yazmaya devam edecektir Rabbimizin
yardımı ile izni ile.
Rahman Geceye “ol” dedi ve gece oluverdi anında.
Sükûta “ol” dedi ve sükût oluverdi anında.
Kanayan yaraların dinmesi için şairin sevgi dolu
niyazları hiç bitmeyecek.
Hep ulaşacak kabul olunan Rahmanın kapısında
niyazları hiç kesilmeyecek.
Hep kabul olunacak hüzünleri, sevgi dolu
yüreklerinde ümitle yapılan niyazlar
ağlayan hüzünle hisseden şairin gönlünde Rahmana
ulaşan niyazları hep kabul görecek
Bilmezler ki o kalemleri kıranlar Rahman
mazlumlarla hüzün dolu kalplerin yanında olduğunu
gecenin en feyizli anlarında yürekleri miraca
çıkarmaya vesile olduğu için secdede
aczi yet merhemlerine derman diye iman dolu dua
kokan merhametli,
ellerini sürüyor gururla kalemine,
yoklukları basıyor bağrına dua ile imanı ile
şair sevgi damlayan kalemine
secdede Rahmanın izni ile
Hüzünlerin bitmesi için usanmadan yazan kalemi
ile
duası ile niyazları ile nur nur
Yazıyor şair bıkmadan usanmadan,
bıkıyor bir an nefret kusanlar
Yok oluyor nefreti nimet diye gönüllere sunanlar
Rahmanın izni ile
Secde izi alnında taşıyan şairin İman ile Nur
akar kaleminde
karanlığı yok eden ışığı, nankör gözleri kör
eden ışığı
Nur nur akan imanı, nur nur damlayan iman akan
kaleminin mürekkebi karşısında.