Bir zamanlar 
Bir intihar çiçeği gibi yaşadım,
hayatın arka sokaklarında,
Yıkılmaya yüz tutmuş,
Eski bir otel odasında,
Her gün ölüp ölüp diriliyordum.
Sanki tanrı bana küsmüş,
Beni, o otel odasında unutmuş gibiydi.


Hep tutacak bir el,
Bir umut bekledim, yarınlara dair,
Köhne, pis kokan sokakların acısı 
Bir leke gibi yapışmıştı bedenime,
Yüreğim, kırıla kırıla,
Her gün biraz daha kanaya kanaya
Yaşam kavgası veriyordum.


İnsanların her darbelerinde,
Acıdan yana,
İçimde birikmiş ne varsa 
Dize dize şiirlere kustum,
Her şiirim ölüm kokardı.


Oysaki benim,
mavi mavi özlemlerim vardı;
hayata dair, sevgiye dair, aşka dair...
Mavi mavi sevmeliydim.
Mavi mavi yazmalıydım.
Tıpkı gözlerim gibi; 
Mavi mavi bakmalıydım hayata,
Bütün mavilerimi bir kurşunda vurdular,


Utanıyorum artık insanlardan
Varın gidin insanlar, 
Varın gidin işinize
Ben en mavisinden, 
mavi dünyaların insanıyım,
Karartmayın pis ellerinizle dünyamı...

Melike Melis / Söz Yaşlarım

30.07.2013
 
( İntihar Çiçeği başlıklı yazı Melike MELİS tarafından 30.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.