Artık Olmayacak Sonralarım
Süsleyin beni. Hüznümü kapatın kapatabildiğiniz kadar, yada "durun!" hüznümü var etmekti sizin işiniz değil mi? Karıştırdım işte. Son zamanlarda biraz dolanıyor da elim ayağıma, ondan olsa gerek.
Bir çam ağacından farksız olduğumu hissediyorum. Düşünmeden edemediğim şeyse, çam ağaçlarının senede bir kez süsleniyor olması. Oysa ki benim her kaybedişten sonra süslenmeye ihtiyacım var. Karşı koyamadığım darbeleri sineme çekiyor, kendimle konuşmalarım haricinde susuyorum. Doğru bildiğim yanlışlarımı her öğrendiğimde biraz daha eğilip bükülüyorum, doğrulmak için belki çok geç değil hiçbir zaman. Ama eski hale gelebilmenin imkan sınırları varılmayacak uzaklıkta.
Haydi toplanın etrafıma, beni süsleyin bıkana kadar. Geceyi hayatınızda ki son geceymiş gibi doyasıya eğlenerek bitirin ve sabahında fırlatıp atın beni. Uçsuz bucaksız dünyaya sığamadım, bari anlara sığayım. Yada unutun hemen değilde; etrafın toplanmaya ihtiyacı olduğu zaman atarsınız. Son aynı, hep istenmeyen son. "Mutlu son" diye bir kavram var diye duydum, nasıl bir şey acaba? Öğrenmek, yaşamak, telaffuz etmek için bana da sıra gelecek mi? Yoksa hep araya kaynayanları izleyerek mutsuzluğa hasreti katlayacak mıyım?
Bir daha kök salmak mümkün olacak mı bilmiyorum ama çürümeye yüz tuttuğumu görmemek mümkün değil.
[email protected]
(
Artık Olmayacak Sonralarım başlıklı yazı
AYavuz04 tarafından
2.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
