AYNALAR



Elleri kan kokuyor dünyanın
Tutulmuş mu ne
Ağrıyor her yanı güneşin ve ayın 
Gündüzler toz duman içinde 
Eskiden b
u kadar karanlık mıydı şafaklar 
Zindan mıydı gecelerin siyahı
Çocuklar korkudan uyuyamıyor
Yakın ışıkları 
Anne çığlıkları taşıyor ninniler
Üstüne kapanmış masum uykuların
Masal kitaplarının yüzüne bakılmıyor

Rüzgarsız kalmış uçurtmalar
Uzaktan tutulmuyor ipi 
Kollar kısa 
Sıva yüreğinin bileğini..

Yarım açmış çiçekler çorak toprak üstünde 
Henüz koklanmamış
Dua,dua yağmur bekliyor
Nehirler taşısa da gözlerinde ..

Acısı kavşağında
Yetim bir yolculuğa çıkmış zaman 
Kim kaldırdı kaldırımları 
Ve kim sildi beyaz çizgileri yol ortalarından

Nerde bölüştüğümüz ekmeğin inancı 
Her dilimine kan doğramış acı 
Tut ucundan 
Sözler sökülse de ciğerine kadar 
Dilini yutmuş aynalar 
Çivisiz asılmıyor 
Omzumdaki vebalin yarası açılmış 
Ayakları çatlamış ve kanıyor avuçları
Bakma öyle yüzüme, yüzüme
Ey aynalar 
Kaldır saçlarımdan tel örgüleri
Saçlarım değil ki dağılan insanlık ...

4 Ağustos 2013


Arzu Karadoğan
( Aynalar başlıklı yazı A.KARADOĞAN tarafından 4.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.