Online Üye
Online Ziyaretçi
EN DİBE VURMAK BU OLSA GEREK
Bazı gün gelir hayatta Kaybedecek hiç bir şeyinin kalmadığını düşünür insan.
bazen en dibe vurursun, canın çok yanar, hiç çıkamayacağını düşünürsün,Ya da istemeden en dibe itilirsiniz, siz istemeseniz de hayat böyledir, Yeniden başlamak için çaba gösterirsiniz çabaladıkça daha da çok itilebilirsiniz de en diplere, tutar dalınız varsa yükselebilirsiniz de en yükseklere, hayat çok acımasızdır bir insanın şansı ters gittiyse zaten o insan itildikçe itilir en diplere insanın elinde olmaz bakmışsınız ki en diplerdesiniz.
Hayatta ya en diptesindir yada en üstte, en üstte olmak için çok güçlü olmak gerek, en dipte olmak içinde çok zayıfsındır…
ben en dibe vuruyorum her zaman, ne zaman yukarı çıkmaya çabalasam bakmışım ki en diplerdeyim, hayat çok garip kimine güç veriyor, üstte olmasını sağlıyor, kimini de battıkça batırıyor ama bana hep en kötü yönünü gösteriyor, hep en dibe vuruyorum tam çıkacakken…
Beni hiç bir zaman aşk acısı diplere vurmadı, hep hayat ve insanlar yaraladılar, insanlara güvenimi kaybetmeye başladım. oysaki ben; insanları hep sevmiştim, her zaman güvenmiştim, tam ben bu insana güvendim derken yaraladılar bir şekilde, gerçek yüzlerini ortaya döküp beni en dibe vurdular.
Bazen kendi kendime bu dünyada iyi insan kalmadı mı? yoksa ben mi göremiyorum? diye de söylendiğim olmuyor değil, oysa ki ben hayata sıkı sıkı tutunmaya çalışan bir insandım yıllarca hep kendi yaşam mücadelemi vermeye çalıştım tek başıma desteksiz ama artık mücadele edemiyorum gücüm kalmadı bırakmadılar kırdılar bütün hevesimi...
Ne zaman en diplere vurmaktan kurtulacağım, ne zaman hayat bana gülümseyecek hep umutla bekliyorum, beni ayakta tutan tek gerçek umudum kaldı, umudum da olmasa galiba yaşayamazdım umarım ki bir gün gelirde yüreğimi rahatlatan o umudumu da kaybetmem.
Umutsuz insan yaşayamaz, umarım ki kimse umudunu kaybetmez, hayat her şeye rağmen umutlarımızla güzel, herkese umutlu ve mutlu bir yaşam diliyorum….
Melike Melis ÖNEŞ
Tarsus Halk Gazetesi / Yüreğimden sızanlar isimli köşemden...