Kaybedilen nice masum canları
Sorulmaz mı sandın akan kanları
Kim'se düşman eden bu insanları
Çarkına çomağı tıkar giderim.
Düşmanlıklar için yarışmasalar
Başkaları için vuruşmasalar
Vakarımı bozmam karışmasalar
Ben kendi mecramda akar giderim.
Sevgi ocağını nefret yıkmasın
Sevişsin insanlar, aşktan bıkmasın
Kardeş kardeşine kurşun sıkmasın
Sevgi tohumları eker giderim.
Ne kadar mutsuzum kimseler bilmez
Bilemezler neden hiç yüzüm gülmez
Yüreğim "gel" diyor, sevgilim gelmez
Kendimi bu aşkla yakar giderim.
Yaralı her zaman, kanıyor solum
Yârim uzaklarda ulaşmaz kolum.
Edepsiz birine düşerse yolum
Uğraşmam, boynumu büker giderim.
Şimdiki yobazın şeytanı çoktur
Onların her sözü zehirli oktur
İtle dalaşmaya zamanım yoktur
Kalemi cebime sokar giderim.
Arkamdan küfredip kaçıp gitmesin
Silahla, tehditle boşa ötmesin
Ölmemi isteyen merak etmesin
Zamanı gelince çeker giderim.
Demiri körelmiş ey sapsız kazma
Madem ki kaşındın, boşuna kızma
Konuşacaksan da saygını bozma
Dişini ağzına döker giderim.
İçin nefret dolu, kinle şişmansın
Yaşadığına da belki pişmansın
Barış isteyene neden düşmansın
Ocağına incir diker giderim.
Biliyorum senin hain düşünü
Döküp avucuna versem dişini
Tek kurşunla yere serip leşini
Arkama bakmadan çıkar giderim.
Zalimle anlaşıp, kaş-göz süzersin
Bağıma izinsiz girip gezersin
Çiçekleri ezip, çocuk üzersin
Beynine bir kurşun sıkar giderim.
Kimin ne yaptığı fark etmez körsem
Girmemem gereken bir yere girsem
Boş yere anıran bir eşek görsem
Nalına bir çivi çakar giderim!
Emeği sömüren vicdansızların
Dini çıkar sayan imansızların
Toplama, devşirme şu kansızların
İman tahtasına çöker giderim.
Daima kan içtin, doymadın kana
Madem ki her kural ezenden yana
Neden isyankârsın demeyin bana
Köhne kuralları yıkar giderim.
(Gördün mü Cumali, dağlarda kan var)
Şehirlerde isyan, dağlarda kan var
Geleceğe umut ile bakan var
Faili meçhulde binlerce can var
Bu düzeni kökten söker giderim.
Cumali Cumalioğlu
28.08.2013-11:00
