nasıl anlatayım bilmiyorum
şu canımın acısını
kapanmak bilmeyen
yüreğimin yarasını
ağladım ağladım
elimde kurumuş güllere
düşerken gözyaşlarım
damla damla
göstermeden ağladım
için için yana yana
şu canımın acısını
kapanmak bilmeyen
yüreğimin yarasını
ağladım ağladım
elimde kurumuş güllere
düşerken gözyaşlarım
damla damla
göstermeden ağladım
için için yana yana
en zoru da ne biliyormusun
ağlarken her zamanki gibi
yapayalnızdım ben
işte yine bir başıma
düşündüm bir anlığına da
ne için ağlıyorum
değermiydi bütün bu ağlamalara
yanmalara yakınmalara
ağlama dedim kendi kendime
dimdik dur kalk ayağa
yenilme dertlere
yenilme seviyor bildiklerine
yalnızlıklar üzmüyor artık beni
hayatla dalga geçiyorum şimdi adeta
şarkılar söylüyorum deli deli
bu o tarafa bir bu tarafa
ağlasam da haykırsamda da
bir anlayanım yok nasıl olsa
değermi hayat kendini
bu kadar hırpalamaya
dönüp baktımda şöyle bir ardıma
ömrümün yarısını böyle geçmiş
her şeye üzülüp ağlaya ağlaya
HANİFE DUMAN