Masalın Adı Yok
Bir söz/ün/le düşmüştü aslında yürek
ne çok kir saklamıştı oysa
her kan sıçrayışında ne çok damarı çürütmüştü
Ne çok uykuları yıldızlara kurban etmişti
dinmeyen sızılarıyla.
Anlatılan masallara aklını teslim etmişti
ta ki kitapları kendi aklıyla okuyana kadar
En güzel hayallerini o masallarda saklasayabilse
görmeseydi gözüyle,
Dinlediği masallarda üşümüştü dudakları ilk
patlayan volkanların ateşi ile tutuşmuşken yüreği.
Ay küskünken zifire bulanırdı iklimleri
Yağmur yüklü bulutlar sararken pencerelerini.
Sırılsıklam bir toprak bir filize can katma çabasında
Bir cenin ağlar gibi annesi’nin karnında
Aydınlığa doğma amacıyla
Nafile, paslı kilitler, anahtarı kayıp kapıların
yaşanmadan bitmiş hayat
Masal sofrasında
Sel önüne katıp götürmüş, masallardan kalan hücrelerini
Ay ayrılık doğurmuş her doğduğunda
Güneş kavurmuş tek bir yeşili kalmamış ovaların
Sustum,
ve
sus.
kaldığım yerde
uykulara teslim yüreğim.
ocak 2014
gONCa(
Masalın Adı Yok başlıklı yazı
umut yolcusu tarafından
23.01.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
