Sadece hüzün değil paylaştıkları;
Doğan güneş,yağan yağmur
Ve ruhu okşayan rüzgar...
Bir dilim yalnızlık, bir yudum efkar..
Bazen geceyi beklemez cümleler
Bu kez susmalar paylaşılır
Konuşmalar ise kefen giyer...
Hüzne sürgün devam eder:
Boşluğa dalan gözler,
uykuya direnir..
Çalar saatler hüzün için çalar
Kağıt, lanet getirir cümlelere
Kalem durmaksızın yazar...
Hüznün yakıştığı kadınlar;
Hala sevilir.
Susmalara meydan okur
Hüzne ortak adamlar.
Kalem yazmaktan usanır,
Kağıt bildiğin savaş yeri..
Bu saatte sek yazılır bütün yazılar
Ve yine hüzün kokuyor,
Hüznün yakıştığı kadınları anlatan
Yazılmamış satırlar...
