sana çocukluğumda hep söylediğim bir söz vardı seni saraylarda köşklerde yaşatacağım derdim ya her zaman
seni üzgün görünce içimde bir ateş yanardı
koşarak gelip sımsıkı sarılırdım boynuna
anne derdim gözyaşlarımı içime akıtarak
ağlama ağlama
anne kokusunu içime çekerken derin derin
gözyaşlarını silerdim minicik ellerimle
ağlama derdim ağlama anne
yaşatamadım seni köşklerde saraylarda ama
sen benim kalbimin kanatsız meleği
gönül sarayımın sultanısın annem
kalbimin en güzel sarayları senin emrinde
sana olan aşkım öyle büyük ki şu kalbimde
cenneti verseler değişmem senin sevgine
kanatsız meleğim canımsın annem