Yazacaðým

  Bu satýrlar bir zaferin kelimeleridir. Ben ne çok isterdim bugün bu satýrlarý yazabilmeyi. Ah! Ne çok hayal ederdim kendi kelimelerimle gurur duymayý.

Ben ne çok isterdim bugün bu sahnede olabilmeyi. Þiirden baþladým yoluma sonra yazýyla buluþturdum adýmlarýmý adým adým. Ben bugün var ya, o hep hayalini kurduðum ýþýðýn altýndaydým! Kimse bilmedi içimdeki heyecaný, kimse görmedi gözlerimdeki yangýný, hiç kimse duymadý zafer çýðlýklarýmý.

Bugün henüz baþlangýcýydý ayaklarýmýn yerden uzaklaþmasýnýn. Ellerimin kaleme sarýlmasýnýn ilk günüydü bugün.  Evet, baþardým o teker teker çýktýðým yüksek basamaklarý aþabildim aþacaðýmda. Kalemim sað elimde kâðýdým sol elimde sevdam yüreðimdeyken çýkacaðým o zorlu basamaklarý. Ben çýktýkça zorlaþacak yollarým her basamaðýmda bir engel daha çýkacak karþýma. Ben onlara alýþtýkça kapýlar açýlacak bir bir bembeyaz sayfalar doluþacak masamda. Güneþ her gün bir baþka güzel doðacak. Kýþlarým baharým olacak. Ayrýlýklarým en güzel sevdam olacak.

Sakladýðým gözlerine yazacaðým. Sokaktaki çocuða yazacaðým. Bu sabah doðacak güneþe gece olunca baþucumdaki aya yazacaðým. Yazacaðým ulan! Ne var sanki üç beþ kelimede varsýn hasretim dinmesin varsýn gittiðim yollar bitmesin. Sevdama, hayallerime yazacaðým.

Yazacaðým çünkü fýrtýnalarým dinecek,

Gözyaþlarým bitecek.

Sevdam sürecek,

Hayallerim gerçekleþecek.

 Yazacaðým ulan! Yüzüme gülüp arkamdan atýp tutanlara nispet yaparcasýna, tüm ayrýlýklarýma inat yazacaðým. Aþklarýma yazacaðým!

  Yazacaðým, dilimdeki þarký bitmeden aþklarým tükenmeden, gözlerim kapanmadan yazacaðým.

Büþranur ERAYABAKAN