İçimdeki ben’e dokunurken bugün
Rüzgarın eli savruldu sahte nefesimde.
Düşüncelerimin önem kazanmadığı anda
Çığlıklarım yankılandı boşluklarda...
Var oluşun mayasında gözüm toprağı seçmeden
Seçilerek dünyaya geldik nedenini bilmeden.,
Ana rahmine düştük... bir noktadan küçüktük,
Bir hiçtik, yoklukta var olduk
Var olmaya çalışırken yok olduk biz...
Yokluk ile varlık arasında kendimizi aşamadık biz kimiz?
Soğuk bir gecede yıprandı yüzlerimiz
Ayrılmanın ve geride kalmanın acısıydı hüzünlerimiz
Mermer taşına yazılan acılardan kalma izlerde,
Su üstüne atılan imzalardık hepimiz...
Geçip giden zaman değil bizleriz...
Bilinmeyene adım atar,bilineni kaydederiz...
Aynı çemberde dönüp duran kaderlerimizde,
Doğum ile açılıp,ölüm ile kapanan paranteziz...
Sonsuzluk iksirini içmeye hazırlanan bedenlerimiz...
Doğum ile başlayan yaşamda ölüm ile çoktan yüzleşti...
Sıçrayış anı gibiydi ölümle eşitlenen yaşam çizgimiz....
Ferda Özsoy
Yorumu ile şiirime ses olan sayın Hasan Dağ beyefendiye çok teşekkür ederim.Sonsuz saygılar sunuyorum efendim.
(
(Parantez...) başlıklı yazı
ferda'ca tarafından
2/18/2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
