Ey Allah’ým nedir bu, hem susuzum hem açým,

Kalmadý hiç mecalim, aðzýmý açamýyom,

Nerdeyse yolacaðým kalan iki tel saçým,

Zormuþ nefsi terbiye kendimden kaçamýyom.

Sucuklu bir yumurta þöyle sahanda gelse,

Bandýrsam ekmeðimi baharat baðrým delse,

Sýyýrsam ta dibini bir tek sahaný kalsa,

Ýsrafý hiç sevmem de bilerek saçamýyom.

Derin tabakta mantý kýymasýyla bezense,

Üstüne tereyaðý gezdiren çok özense,

Kepçe ile yesem de kalýnlaþsa þu ense,

Sarýmsaklý yoðurdu görmeden geçemiyom.

Bir ocakbaþý bulsam þiþte gelse o ciðer,

Nar gibi kebaplarda þimdi dünyaya deðer,

Lavaþa sarsam yesem, dürüm olsa da eðer,

Ayranlarý ard arda diþimle açamýyom.

Sýra sýra dizilmiþ taze sarma yenmez mi?

Yanýnda bir ayranla yediklerim sinmez mi?

Açlýktan bedbaht iken acýlarým dinmez mi?

Ýrisi ufaðýný gözümle seçemiyom.

Lahmacun da olur da kat kat yaðlama olsa,

Yanýnda salatasý gelip kapýmý çalsa,

Önce gözüm doysa da, ardýndan midem dolsa,

Böyle lezzet bulunca bedel de biçemiyom.

Patlýcan kebabýnýn tadýna doyum olmaz,

Her gün bal kaymak yesem bedenim zinhar solmaz

Hele bazlama olsa  sana bir cimcik kalmaz,

Yazýk ki kanadým yok bir yere uçamýyom.

Birkaç dilim baklava hem fýstýklý olandan,

Okkalý bir kahveyle fincanýma dolandan,

Doydum desem etrafa þöyle pembe yalandan,

Günahlar da birikti dünyadan göçemiyom.

Tansiyon mu düþüyor, titriyor mu dizlerim?

Lokantanýn önünde yiyenleri izlerim,

Tokmuþ gibi yaparým, açlýðýmý gizlerim,

“Simitçi ver bir simit,” sade su içemiyom.