1 Ruhum Sarılmış Zamanın Çığlığına
Ruhum Sarılmış Zamanın Çığlığına


Çığlığımın nefesine sarılıyorum rüzgârın kesilince
Geçimsiz bir düşünüşün tel ör
gülerini aşıyorum
Gülümsemeye muhtaç yaralarımın merceğinde
Bir çocuğun yumuk ellerinde tutunuyorum
aşka

Korkum yoktur yar kendi içimde kaybolmaktan
Her gidiş umudun yamacına kırık sırt dönüştür
Her pişmanlık kendi
çocukluğunu izler aynada
Ve bütün imkânsızlığın rengi
siyahtır aslında

Terk et desem sana sevdanın yıkık şehirlerini
Kendi teslimiyetini inkâr ediştir yürekte yıkım
Her masal önce kendi öyküsünü saklar özünde
İkimize dair ne varsa yaşamadık mı yar
aşkla

Sesinin kaydırağından akarak geliyorsun bana
Hoyrat
gecenin demiyle sarılıyorsun gövdeme
Savruk bir an artığıyla yağıyorsun şehirlerime
Bir yağmur ki ah! ne çok ihtiyacım var gelmene

Sensizlikten uzağa hiçbir düş götüremez beni
Bekle diyorsun hep,
gözlerinin kervanlarını
İpekler şal oldu yokluğunun ayaz
gecelerine
Ruhumdaki elim varlığını bitir yar öpüşlerinle.

Selahattin Yetgin

( Ruhum Sarılmış Zamanın Çığlığına başlıklı yazı S. Yetgin tarafından 17.06.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.