kelimeler ararım..
kelimelerle rastlaşırım.. kimi koşa koşa gelir, sarılır..
kimi ezik.. büzük.. yorgun.. horlanmıştır..
daha bir kucaklarım..
teselli adına olmadık yalakalıklar yaparım..
ilk yazdığım bir şiirde yer vermeye and içerim.
bazen de;
onlar tutar elimden olmadık kalabalık paragraflardan geçirirler beni..
hikaye başka bir boyut kazanır..
aklıma gelmedik bir final..
çarpılırım..
o kelime benimdir..
bizimdir..
varsın Türkçe Litaratür dedikleri borkır çiftliğinde olmasınlar..
bir gün olurlar.. onlar bizi biz eden değerlerdir..
bir Yörük Anasının duası gibi.
onlar bende bir vahadır.. sestir.. bakıştır.. duadır. en güzel anılardır..
dağ başında bir çeşme
kayada açan bir nadide çiçek..
olmadık bir renk..
siyah gibidir de yeşil..
pembe gibidir de sarıya meyil..
mavidir biraz..
biraz lila
biraz kırmızı
ne bileyim
dedim ya
renkahenktirler..
adı yoktur kelimelerin
adı bilinmeyen renk renk çiçekler gibi
ama bir cevherdir..
bizi biz eden..
şükrettiren..