BABAM

Babam,caným babam

seni o kadar çok özledim ki, anlatamam,

sensizlik, dermaný olmayan

bir hançer yarasý oldu yüreðimde,

seni düþünüp her ah çektiðimde

bitimsiz acýlar yaþadý kalbim,

bir mum gibi içten içe eridi bedenim,

Karanlýk dünyaya gözlerimi açtýðým saatlerde,

sen, sen yoktun aramýzda baba

doðumumun iki ay öncesinde,

kanser denen illete yenik düþmüþ,

kapatmýþsýn gözlerini sonsuzluk alemine,

Biliyormusun baba,

sol yaným hep eksik kaldý,

senden arta kalan o boþluðu var ya,

inan, inan hiç kimse dolduramadý,

Bir gün annemin yanýnda otururken

' babamý bana anlatsana' dediðimde,

Kadýncaðýz konuþamadý biliyormusun baba

sadece yutkundu ve sustu,

gözlerinden yanaklarýna yaþlar süzüldü

sonra ansýzýn ayrýldý yanýmdan

keþke, keþke demez olsaydým,

onu üzdüðüme çok üzümüþtüm baba,

Bulunduðum yerden kalkarak

annemin yanýna gittim de,

Kadýncaðýz, oda da aðlamaklý gözler le

albüm yapraklarýnda bulunan resimlerine bakýyordu,

biliyormusun baba, oda seni çok özlemiþti

yanýna oturdum, aðlayarak sýkýca ona sarýldým

ve sonra senin resimlerine bakarak,

saatlerce birlikte aðladýk,

Yokluðunu en çok ne zaman hissettim

biliyormusun baba!

Çocukluk yýllarýmdý on yaþýndaydým

okul çýkýþýnda eve doðru giderken

mahallenin çocuklarý önümü kesmiþ

yetim oluþumla alay etmiþlerdi,

caným çok yanmýþtý, dalmýþtým aralarýna,

onlar kalabalýktý, gücüm yetmedi baba

iyi dövmüþlerdi beni, kaþým yarýlmýþ, dudaðým patlamýþtý,

önlüðüm kan olmuþtu, kitaplarým ise yýrtýlmýþtý,

Çaresizce sokaðýn ortasýnda öylece kalmýþtým,

iþte o an varya baba

iþte o an senin yokluðunu çok aradým.

Ýþte böyle güzel babam,

sana olan özlemimi mýsralara dökerken

o kadar çok aðladým ki, anlatamam

gözyaþlarým,

kemanýn tellerinden dökülen naðmeler gibi

aktý yanaklarýma,

kabullendim sensizliði sebat ettim yokluðuna

kaderime boyun eydim, sýðýndým Yaradan'ýma.

E.DOÐAN