Babacığım!
Babam ,bir zamanlar
Mutluluklar, bizimdi
Ne kadar,neşeli
Ne kadar mesut
Hastaydın ,ızdırap çekiyordun
Ameliyat olman gerekti
Ve her şeyi göze almıştın
25 Ekim 1969 !
O perişan gün
Boynumuz bükülmüştü artık
Akşam olmasını istemiyorduk
Kapımız çalmıyor açılmıyordu
Herkez mutlu,masaları düzgün
Bizse,üzgün !
Babam yok,babamız yok
Baba diyenleri duyunca
Boğazımı o hıçkırıklar tıkıyor!
Şiire ilk adım ölüm şiiri olmuştu !
Hüseyin babamın bizleri bıraktığı
ilk akşamı ’25/1969..Ekim
O yüzdendir ölüm şiirlerini
hiç sevmem !
(
Babacığım! başlıklı yazı
Oya GEDİK tarafından
25.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
