Dön gel umutlar
Hadi tutun bir ucundan,
Bir eylül akşamı
yaşarken
Derinliğini
düşüngeçlerin
Feryat figan
kıstırılmış sessizliğim.
Adını sen koy bu hikâyenin
Bir yakın bir uzak
Her neyse gönül
bellediğin.
Tutumsuzum ömrümde
Hiç olmadığım katar
Ekledim duyguları
Kerameti belli ki
Senelerdir süregelen
sessizliğimin.
Duyar duymaz geldim
Bir eylül akşamı
Eşlik ederken dillenmiş
hasretim.
Bir var bir yok
Bu hikâyenin
kahramanları
Mümkün mü yazmak
Çoktan yazılmış
yazgımın
O bitimsiz kerameti.
Sondu, sonlandırıldı
Yadırgadım, yadırgandı
Söz gümüş sükût altın
Yanarken şu bağrım için
için.
Bulutlar yaş yüklü
Kalp yas yüklü
Kifayetsiz benliğim
Eşlik ederken
yalnızlığa
Hüzün yüklü gönül
Ağlarım gizli gizli.
Tutanaksızım işte
Çoktan kayboldu tüm
deliller
Sadece ben senin
haricinde
Ve yitik düşlerim
Senelerdir heybemde
biriktirdiğim.
Sürgünde sevda
Yanıldım bir kez daha
Astım naçar hayalini
duvara
Dön dolaş geldim başucuna.
Tarifsiz ne varsa saklı
Sorumlu kim varsa
İster haksız ister
haklı
Yaman insan
Yaman devran
O bitimsiz sızı.
Muğlak bir döngü
Ne ateşi kaldı ne külü
Kıyamet koptu kopacak
Bu hikaye bitti biteli.