BÖYLE YAZILMIŞ
Topladım
çıkardım ne kaldı elde,
Yıllarca
koştuğum boşaymış meğer
Kalmadı
bahçemde bülbülde gül de,
İki gözüm
birden şaşaymış meğer…
Görmeden
baharı hazana girdim,
Şu fani
dünyaya çok emek verdim,
Belki de
bilmeden gönüller kırdım,
Ömrün akış
yönü kışaymış meğer…
Zehir
sundu zaman bal diye içtim,
Seneler
yıprattı ben benden geçtim,
Kalbim
isyanlarda riyadan kaçtım,
Vefasız şu
nefsim maşaymış meğer…
Sönerken
ateşim küllerim kaldı,
Hüzünlü
gözlerim yaşları saldı,
Yöneldim
maziye aklımı aldı,
Pehlivan
oluşum tuşaymış meğer…
Seven
dostlar gelip selam verdiler,
Hoş
muhabbet edip hatır sordular,
Kaybolan
yıllardan güller derdiler,
Hayatım
bir anlık neşeymiş meğer…
Çarşıdan
aldılar bir beyaz astar,
Kalbim
yangın yeri yârini ister
Dünyada
kalanı gel bana göster,
Adresim
mezarda köşeymiş meğer…
Çalıştım
didindim boşa koydular,
Çırıl
çıplak edip yaşa koydular,
Toprağı
kazarak taşa koydular,
Yıllarca
koştuğum taşaymış meğer…
Duman oğlu
der ki dumanım tütmez
İçimde
yangın var kederim bitmez,
Güneş ufku
aştı sözüm kâr etmez,
Toprağın
arzusu başaymış meğer…