Çıplaktı, yalın ve
Naif alabildiğine…
Azıcık eserekli onca
muhalif düşünce;
Bir yükseldi bir
alçaldı seyrimin imgeleri.
Korunaklı hatta sığıntı
Varlığımın yeknesak
tutkuları
Fazlasıyla masum hatta
sıradan:
Bir elimde bezden bir
bebek
Kanarken kırık kolunun
yarası.
Nasıl da üşengeç biraz
yılgın,
Ne farklı ne sıradan,
Bir garip kul yersiz
yurtsuz.
Yine de şükürdür
dilimde,
Olsa da onca yergi
yargı ve yalan kılıfsız.
Mucizesi devranın her
yeni günde
Fısıltısı ruhumun güleç
yüzümde.
Kırık hatta kırılgan
mizacım,
Ne isyan ne inkâr
Neyse tahayyül ettiğim
Zihnimin
merdivenlerinde…
Yaprak yaprak çevirdim
sayfaları
Toz dumana bulandı
gönlümün bulutları.
İnci taneleri savruldu
bir yerden bir gökten
Elimde solgun bir çiçek
Can buldu rahmetiyle
yeniden.
Çektim perdeleri en
dibe,
Karanlığa hibeli olsa
da evren
İzafi gölgelerdi
oynaşan
Ve peyda olmuş bir ışık
Yürekten semaya
yükselen…