Babama Japonya'yý sevdiren Kadýn-24

…

Ayaklarý yorgun ve bedeni bitkindi. Umutsuz deðildi ama bir an önce de aradýðý adresi ve kiþiyi bulmayý o kadar çok istiyordu ki! Zamanýný boþa geçirmek istemiyordu. Bu gezinin olumlu neticelenmesini istiyordu. Yakýn bir zamanda pek vakti olmayacaktý…

Caddenin birinde denk gelen lokantanýn birinde bir þeyler yemiþ, bedeninin yakýt ikmalini yapmýþtý. Günlerdir yollardaydý ve bir hayalin peþinde dolanýp duruyordu.

“Acaba kendime ulaþýlmasý zor bir hedef mi seçtim?” diye sordu kendi kendine… Nefsi bir yandan aramayý býrakmasý için telkinlerde bulunurken, aklý ise bu iþi bitirmesi, yarý yolda býrakmamasý gerektiðini telkin ediyordu.   

Yemek tabaklarý kaldýran kýz, elindeki kahve fincanýný masaya býrakýrken, yabancý adamýn masa üzerine açtýðý Kyoto haritasý üzerinde parmaklarý ile adres aramasýna takýldý gözleri…

“Bayým, yardýmcý olabileceðim bir þey var mý?”

Genç Adam baþýný kaldýrdý ve yaný baþýnda dinelen genç kýza baktý. “Evet…” dedi ve devam etti. “Gojo-Rose sokaðýný arýyorum ama bir türlü bulamýyorum. Mutlaka gitmem gereken bu son adres…”

Genç Kýz “Niçin mutlaka gitmek istiyor ki?” diye içinde sordu kendi kendine.

“Bir adresi arýyorum.”

Genç kýz da iþin içinden çýkamadý. “Özür dilerim, ben de bilemedim. Ama benim patron bilebilir. Dur ona sorayým.” Genç kýz kasanýn önünde oturan patronuna bir þeyler sordu.   

Genç Kýz geri geldi. Harita üzerinde tarif edilen sokaðýn olduðu yeri arayarak buldu. “Gojo-Rose bu sokak… Buraya çok uzak deðil, yürüme mesafesinde… Yürüyerek de gidebilirsiniz.”

“Yardýmlarýnýz için teþekkür ederim.”      

“Bir þey deðil,” dedi ve görevinin baþýna döndü.

Dr. Safa kahvesini içip, hesabý öderken kasada oturarak hesabý olan adam “Yine bekleriz efendim” sözlerine “kazancýnýz bol olsun efendim” diyerek oradan ayrýldý.

Ve vakit geçirmemek için yola koyuldu. Sokaklara baka baka ilerliyordu.

...

Enomoto-san daha yerinden kalkmamýþtý ki, o arada görüntüye genç bir yabancý takýldý. Uzun boylu, yakýþýklý ve kendinden emin bir görüntü sergileyen yabancý genç elindeki haritaya bakarak, etrafýna bakýnýp duruyordu. Bir yer aradýðý bakýnýþýndan belliydi. Yabancý genç yaklaþtý ve sordu.

“Özür dilerim, Gojo - Rose sokak burasý mý?”  diye soran yabancý gence Hitomi Haným ayaða kalkýp ona doðru dönerek “Evet...” dedi.

Genç Adam “Ben 24 numarayý arýyordum,”

Hitomi “Burasý… Peki, kimi arýyorsunuz?”

“Hitomi Kinugawa adýnda bir hanýmefendiyi arýyorum,”

Bu güne kadar hiç karþýlaþmadýðý ve hiç tanýmadýðý yabancý bir adamýn kendini aramasýný merak etti. Yabancý genç adamý baþtan aþaðý süzdü.

“O hanýmefendiyi niye arýyorsunuz ki?” diye sordu.

     O arada yaþlý Enomoto-San kalktý.

“Kýzým senin de müþterin geldi galiba… Ben ufak ufak eve doðru yollanayým…” dedi.

     Hitomi “Yine beklerim Enomoto-San teyze…”

     “Sen genç adamla ilgilen yavrum. Yolum düþtükçe ben yine uðrarým,” dedi ve kapý önüne býraktýðý market tekerlekli çantasýný alýp sürüyerek çýktý.

     Hitomi yabancý genç adamý þöyle tepeden týrnaða bir daha süzdü. Genelde genç kýzlar, daha çok öðrenciler, arada bir yaþlýlar portrelerini çizdirirlerdi. Yabancýlar çok nadiren gelirlerdi. Yaþlý kadýnýn kalkmasý ve söze girmesi ile yabancý adam o arada susmuþ kadýna bir cevap vermemiþti. Hitomi “Portre mi yaptýrmak istiyorsunuz?” diye sordu.

     Dr. Safa önce düþünür gibi yaptý ise de duvar üzerinde ki kapý numarasýný okumuþtu. Doðru adrese geldiðinden emindi. Duvarda küçük bir tabela asýlýydý.

Küçük tabelada “Siyah-Beyaz Çizim Evi” yazýyordu.

    “Aradýðý kadýnýn bir isim benzeri olabilir miydi?” Onun için dikkatlice bakmaya devam etti. Yoo yo yanýlýyor olamazdý. Genç Kýzlýk resmine o kadar çok bakmýþtý ki… O genç kýzýn yaþlandýrýlmýþ hali olmalýydý.

Babasýna Japonya’yý sevdiren kadýný görünce heyecanlanmýþtý. Biraz tereddüt, biraz da heyecanlanýr gibi olduðundan boþ bulunup “Evet, dedi.

     “Buyurun öyleyse, sizi þöyle alayým. Baþlamadan önce söyleyeyim, 2500 Japon Yen’inizi alýrým.”

Genç Adam “Benim için sakýncasý yoktur,” dedi.

Genç Adam ayakkabýsýný çýkardý. Eþikteki terliklerden birini giydi. Çantasýný bir kenara dayadý. Kendisine gösterilen koltuða oturdu. Simsiyah bir saç, kalem gibi bir kaþ, hafif esmere çalan bir yüz ve kalem gibi ince bir býyýk vardý yabancý adamda…

Hitomi gayet güzel Japonca konuþan adamýn milliyetini merak etti. Ne kadar güzel Japonca konuþursa konuþsun kesinlikle bir Japon deðildi. Bundan adý kadar emindi.

“Çizim yaptýðýmý nereden öðrendiniz? Size bir tavsiye eden mi oldu?” diye sordu.

Avrupa ülkelerinin insanlarýna da pek benzemiyordu. Afrika ve pasifik ülke insanlarýna da hiç benzemiyordu. Peki, öyleyse bu delikanlý hangi milletten olabilirdi?

“Hayýr, bir tavsiye üzerine gelmedim” dedi Genç Adam…

Hitomi Haným Genç Adam üzerinde dikkat kesilerek “Peki öyleyse, adresimi neden soruyordunuz?”

Genç Adam “Sizi arýyordum…” dedi ama Hitomi Haným aklý baþka yerde olduðu için Genç Adamýn söylediklerini anlamamýþtý. 

Hitomi, daldýðý hayal âleminden sýyrýlarak “Arzu ederseniz çay ikram edebilirim…” dedi.

Genç Adam onca yürümenin ve bunca yorgunluðun üzerine “Buna asla yok demem… Yalýnýz sizin fincanýnýz gibi büyük olursa memnun olurum…” dedi.

Hitomi; Genç Adama tebessüm dolu bir bakýþ fýrlattý. Ukala birine hiç benzemiyordu. Üzerinden asalet, yüzünden dürüst ve onurlu bir insanýn yüz iadesi vardý. Genç Adamýn cesareti hoþuna gitti.

Bir yandan kim olduðunu, nereden ve niçin geldiðini merak ediyor, aklýndan geçen binlerce bilgi ve görüntü arasýndan bir þeyler çýkarmaya çabalýyordu.

Ama bilinçaltý arþivlerinde bu gençle alakalý hiçbir kayda ve görüntüye rastlayamýyordu. Bu bilinmezlik ve bilme meraký heyecanlanmasýna, merakýnýn artmasýna sebep olmuþtu. Kalp atýþlarý bile hýzlanmýþtý.

Ses çýkarmadan mutfaða geçti. Bellek taramalarý hiçbir iþine yaramamýþtý. Ne lokantalarda, ne de yollarda hiç karþýlaþtýklarýný hatýrlamýyordu. Büyük bir kupa bardakla çay getirdi ve konuðuna sundu.

Genç Adam “Çok teþekkür ederim, siz içmiyor musunuz?”

Hitomi fincanýna baktý. Fincan boþalmýþtý. Zincirinden boþanan düþünce akýþlarýný durdurmaya çabalasa da elinden bir þey gelmiyordu. Yerine oturacaktý ki...

Genç Adam “Birlikte içeriz ümidi içindeydim,” dedi.

Kadýn “Bana asýlmýyorsunuz deðil mi?” dedi.

“Asla ve kat’a… Ama sizin gibi bir hanýmefendi ile baþ baþa bir çay içme hatýrasýný, bana anýlarýmda yaþatmama izin verirsiniz deðil mi?” dedi.

Yabancý Adamýn nazikliði ve nezaketi karþýsýnda sanki bir genç kýz gibi þaþýrmýþ, yanaklarýna kan yürüyünce yanaklarý pembeleþmiþti.

“Ne söylüyordu bu yabancý genç? ‘Çay içme hatýrasý ve anýlarda yaþatma izni’ de ne demek oluyordu?” Bir anda aklý durur gibi oldu.

...

Devamý var

...

Ant-150515