1 Kelime Kelime Öğretti Babam...

Gömütü hüzün ve baki ne çok duygu

Cebelleşirken gökyüzü

Hep değil mi şu gönlün

Yol bulma umudu…

Kayıp satırların izinde

Ne çok telaş

Ne çok imge saklı gülüşünde

Minik bir buse kondurdum resmine

Adını ömür bildiğim.

 

Ve yol verdim hüzne

Dosta düşmana nazire edercesine

Son bir izlek olsa da

Neler saklıymış meğer geride kalan

Onca yalanda.

Nedir doğru nedir yanlış

Kelime kelime öğretti babam.

Kim bilir,

Belki de bu yüzdendir

Hayata gösterdiğim tüm özen.

 

Tek tek biledim üzünçleri

Çiviler çaktım gönül duvarıma

Ve asılı kaldı adım

Sayfanın en sonunda.

Son bir nokta,

Bak görmez misin

Resminin tam da yanında.

Bir eksik bir fazla

Ne mi değişir,

Deme de asla.

Dünden kalan ne varsa

Hep bir telaş

Hep bir umut

Yine de gelemedim bak sona.

 

Son bildiğim kaçıncı durak

Hep haykırdım oysa:

Ne olur yakamı rahat bırak,

Demekse tek teselli

Şükürlerim de saklı avuçlarımda

Üzünçler zaten hepten kıymete bindi

Gidişinden sonra.

 

Beterin beteri varmış meğer

Neye etsem de rağbet

Gördüm ki, öyle kolay kopmuyormuş kıyamet.

Sanrılardan örülü bir zincir zaman zaman

Yine de umutlara odaklı tüm yaşam.

Neler neler saklı, bir bilsen.

Bilmesen bile

Zaten her şey saklı bende:

Bana dair ve aykırı olsa da

Gözümü kapattığımda

Gördüğüm son rüya.

 

 

( Kelime Kelime Öğretti Babam... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 21.06.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.