Canı taşımıyor yorgun ayaklar,
Denge kuramayan başımız tuhaf.
Darbeyi yiyenler cıyak cıyaklar,
Gözde kurumayan yaşımız tuhaf.


Çiçekler vakitsiz erken açıyor,
Zamanı gelenin vakti geçiyor,
Mahsul diye zevat yok’u biçiyor,
Bunaltan yazımız, kışımız tuhaf.

İnsanlar arası ilişki resmi,
İyi görünmüyor
insanlık resmi,
Her şeyin sebebi sanki stres mi?
Gerçekten içimiz, dışımız tuhaf.


Ortadan kalkınca tabii nimet,
Müdahale ile geldi hezimet,
Ruhsattan çıkıldı nerde azimet?
Doğal yiyemeyen dişimiz tuhaf.


Düşman dışarıda değilmiş meğer,
Esasında kalpler eğilmiş meğer,
İmtihanımız kız, oğlanmış meğer,
Bu yüzden açılan kaşımız tuhaf.


Uzun görünüyor yaşlanan hayat,
Hazin görünüyor yaşanan bayat,
Mahzun görünüyor dışlanan âyât,
Sonu bilinmeyen işimiz tuhaf.


Kazançlara haram bulaşmış gibi,
Yanlışlara çoğu alışmış gibi,
Şeytanlarla derse çalışmış gibi,
Selametten yana düşümüz tuhaf.


MFK



( Tuhaf başlıklı yazı MFK tarafından 28.07.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu