Online Üye
Online Ziyaretçi
Yalnız an, kara değil; bugün tüm zaman kara,
Eşkıya iş başında, toz ile duman kara,
Ağırlığın nerede, terör belasını çöz;
Güvenimizi kırma, inanalım Ankara!..
Parçalanınca kalpler, durmadan kanar yara,
Bindiğimiz bu gemi, nasıl sahile vara?
Birlik sağlayamazsak; Türk ile Kürt hepimiz;
Umutsuzluk ile mi, donanalım Ankara?.
Basiretle bakarak bir çıkış yolu ara,
Ferasetsiz, korkarım; düşman ülkeyi sara,
Temaşa etmek için açık olmalıdır göz;
Düşe-kalka ne kadar sınanalım Ankara?..
Her bir yönüyle vatan gelmelidir ayara,
Beklemeyiz ki devlet, hiç kimseyi kayıra,
Düşmesin artık yeter, yüreklerimize köz;
Niye doğru yapınca, kınanalım Ankara?..
Seni-beni ister mi, Ermeni tohumu p/hiç!
Hanemize girince duvardan çekmiş kerpiç!
‘Lanet olsun bunlara’, çok da işlemeyen söz;
Terörü kazıyarak tanınalım Ankara!..
MFK