Online Üye
Online Ziyaretçi
Son sözünü dinledim ben inanın
utandım
Başımı öne eğdim kendimi bulamadım
Kaçmak için yer aradım hiç hiç
bulamadım
Kendi karanlığımda kendimi ararken
kayboldum
Devasız hallerimiz nasıl devam
eder sürer
Harap yollar nasıl olur önümüze
dizilir birer birer
Gönlümüze bu hasreti kim nerede
nasıl dizer
Kendi karanlığımda kendimi ararken
kayboldum
Ortalıkta gezer bir takım yüzsüz
insanlar
Merhametsizce yıkılır viran olur
cümle bağlar
Sen söyle sen kimsin kim senin
canın hey dağlar
Kendi karanlığımda kendimi ararken
kayboldum
Gönül kıblenin yönü işte bak
şaşmış
Seni bela diye salan ortada bak
kalmış
Yakmak için yola çıkanlar çıkmadan
yanmış
Kendi karanlığımda kendimi ararken
kayboldum
Karanlık odamda sallanıp dururken
boş beşik
Dikenlerle döşenmiş gelip geçtiğim
bastığım eşik
İçerde mahzun kalan ben yüreğim
delik deşik
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
İşte karşı pencerede o pencereyi
son defa kapatacağım
Karşıda bekleyen o musalla taşında
bizlerde yatacağız
Kaçışı mümkün değil ölürken ölümün
gözlerinde bakacağız
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
Soğuk ayazda soğuk yüzüyle
gülümseyen sen teneşir
Melekler yaptığım günahın
defterini taşırken bekleşir
Taşırken tabutum ağır yükümden
taşıyanların işi güçleşir
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
Beni artık bekleme günahla
doldurduğum sıcacık yatağım
Artık cehennemde senden daha
sıcağında ben yatacağım
Belki feryat ederken,
neden soğuk
olmadın diye sana kin kusacağım
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
Son sözlerimin sancısında ecel
alıp giderken son kez bakacağım
Artık kaçmak istesem de,
kendi
günahlarım da yanarak paklanacağım
Artık bunu hak ettim,
cehennemde
yanarken paklanmak için kaçmayacağım
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
Son günah dolu yolumun dönemecinde
yürürken
Ağaçların dallarına astığım
nefretimi görürken
Beklediğim ecel,
kapkara gözleri
ile beni cehennemime götürürken
Kendi karanlığımda kendimi aradım kayboldum
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-