Hakký bey telefonu yerine koyarken kadýn girdi içeri.

“Buyurun efendim?”

“Oturun!”

Makbule, adamýn mesafeli tavýrlarýndan dolayý tedirgin oldu. Oturdu.

Avukat Hakký, “Sanýrým, dün akþam Ýlker beyle yemeðe gitmiþsiniz,” dedi.

“Beni, Ýlseler kuruluþlarýna transfer etmek istiyor…”

  “Bana da bahsetti. Ben araya girmem, kendisiyle konuþ, demiþtim ona… Ama, bu þartlarda aranýzda arabuluculuk yapmam gerekecek galiba…”

“Teklifini kabul etmeme razý gibisiniz…”

“Eðer bizimle anlaþmaktan vazgeçer de, iþlerini bize yaptýrmazsa, maddi kazancý bir tarafa, siyaseten kaybým büyük olur… Onunla iyi geçinmeliyiz… Gene de senin düþüncen önemli tabii ki… Sen ne düþünüyorsun?”

“Ben, sizin yanýnýzda devam etmeyi tercih ederim.”

“Neden?”

“Size duyduðum saygýdan ve minnet duygumdan, tabii ki…”

“Teþekkür ederim! Ama, senin istikbalin, duyduðun minnetten ve burada ki iþinden daha önemli deðil mi?”

“Sanki tarafýnýzdan, acaba gitmek isteyecek mi, diye sýnava tutuluyor gibi hissediyorum, Hakký bey!”

“Hayýr! Ben, hangi þartlarda olursa olsun, senin gibi bir iþ arkadaþýmý yitirmek istemem elbette ama, Ýlseler kuruluþlarý gibi çok büyük bir iþletmede çalýþacak olman ve… Ve, niye yalan söyleyeyim, benim de o adamla iyi geçinmek zaruriyetim nedeniyle, benim bu transfere karþý çýkmak niyetim yok. Siz iyice düþünün bir. Ben bu arada Ýlker beyi arayayým da þu iþ teklifini kabul ettiðini söyleyeyim ona. Olur mu?”

“Tamam da, Hakký bey, birkaç gün müsaade edin n’olur! Acele karar vermiþ olmayayým. Birkaç gün içinde kesin kararýmý vermiþ olurum…”

*

Makbule, sinirli tavýrlarla masasýnda sigara ve çayýný içerken Ýlker Ýlseler’in telefonu geldi. Bardaktaki son yudum çayýný içtikten sonra telefonu açtý. “Alo?... Buyurun Ýlker bey? Hakký beyi mi aramýþtýnýz? Kendisi henüz gelmediler .......  Beni mi?....... Ne yapabilirim, sizin için? ……..  Ah, çok teþekkür ederim!........... Çok naziksiniz! ………… Yok, sanýrým olabilir …….. Ben saat onikide ofisten çýkmýþ oluyorum. Tamam, Ýlker bey! Sanayi odasýnýn lokantasýna gelirim direk…….. Tamam, görüþürüz …….  Size de!” Hole doðru seslendi. “Muharrem efendi!

Muharrem geldi. “Buyur, sekreter haným!”

“Bir çay daha rica edeyim!”

Masadaki boþalmýþ bardaðý alan adam geri gitti.

Erol, ofise geri döndüðünde, saat oniki olmak üzereydi. Muharrem efendiye bakýndý; adam görünmemekteydi, onun küçük odasýna gitti. Muharrem efendi, odasýndaki küçük masanýn baþýnda sigarasýný yakmýþ içerken, Erol’un gelmesiyle, suçüstü yakalanmýþ gibi ayaða fýrladý.

Erol, adama, “Telaþlanma, Muharrem efendi!

Dolapta varsa, maden suyu istemeye geldim,” dedi.

Muharrem, sigarayý avucunda saklamaya çalýþarak, “Aþaðýdan, bayiden alýr gelirim hemen, avukat bey,” dedi.

Erol, “Hadi madem ki, bir zahmet al da gel!” dedikten sonra, “Hakký bey yerinde mi?” diye sorarak odadan çýktý.

Muharrem sigarasýný kül tablasýna bastýrýp onun peþinden giderken, “Yok! Avukat bey, öðlen yemeðini partiden misafirleriyle yemek için gittiler,” diyerek ofisten çýktý, maden suyunu almaya gitti.

Erol, Makbule’nin yanýna, geçti. “Nasýl, yetiþtim ama sevgilim, öðlen yemeðine?”

Makbule, onun bu patavatsýzca sesleniþi karþýsýnda bozularak, “Yavaþ!” diye çýkýþýp, hole doðru baktý.

Erol, “Muharrem efendi bana maden suyu almaya gitti, korkma,” diyerek kadýna sokulup dudaklarýný öptü. “Öðlen, evine gidiyoruz, deðil mi?

“Öðlen iþim var, dediðin için, ben de Ýlker beyin öðlen yemeði davetini kabul ettim.”

Erol, “Ýptal edersin!” diye çýkýþtý.

“Edemem… Saygýsýzlýk olur.”

“Sana askýntý olan birini ekmen saygýsýzlýk deðil; bilakis, dersini vermek olur! Yok eðer sen de kuyruk sallayacaksan, senin bileceðin iþ!”

“Dikkatli konuþ! Laflarýný tart da söyle!”

“Yahu anlayamýyor musun? Adam sana düpedüz, kene gibi yapýþtý! Askýntý oluyor iþte, var mý ötesi?”

“Kýskandýn mý?”

Erol, “Yo, niye kýskanayým? Nikahlý karým deðilsin ya,” diye söylenerek kapýya yöneldi. “Canýn kimi isterse, onunla çýk!”

Tam çýkacakken, Makbule’nin santral telefonu çaldý. Odadan çýktýktan sonra kapýnýn dýþýnda, kendini Makbule’ye göstermeden, kadýnýn telefonla konuþmasýný duymak için dikildi, kendisini ekmek için program yaptýðý kiþiyle konuþacaðýný sanarak  beklemeye baþladý.

Makbulenin sesinden Av. Hakký beyle konuþtuðunu anladý.

Kadýn, “Baþüstüne, Hakký bey!” diye diye bir takým talimatlar almaktaydý adamdan.

Muharrem efendinin elindeki maden suyuyla girdiði kapýdan, “Kusura bakma Muharrem efendi, sana zahmet vermiþ oldum ama, o maden suyunu dolaba koy da, öðlenden sonra içeyim. Þimdi, gidiyorum…” diyerek çýktý.

Muharrem efendi, onun çýktýðý kapýyý kapatýrken, “Orospu çocuðu!” diye mýrýldandý.