Bu şiiri sana yazıyorum sevgili,
ellerime kına yerine sevdanı yakıyorum
kaf dağının doruklarında yankılanıyor adın
gözlerin bir çoban kavalında türkü’leşiyor
kirpiklerine kadar sevdalandığım esmerim
yine sen düştü gecenin orta yerine,duyuyor musun
yaz mevsimi zemheriye kesmiş yüreğim
sensizlikten figan dolmuş haznesi,çırpınmakta
görmüyor musun
ey sevgili
ben senin kara saçlarına,kara gözlerine kurban
yanaktaki gamzelerine düşürdüm,
bu sevdanın bütün ateşini
hangi kül yeter ki söndürmeye
dağlar yerle bir olsa,kudursa denizler
dünya bile dönse tersine
yine de gücü yetmez hiçbir şeyin
gözlerimdeki sen’i silmeye
bir ömür ilmek ilmek,en güzel nakış gibi,
seni işledim yüreğime
yüzünde gök kuşakları doğuran adam
saçları yağmur sonrası toprak kokulum
içerimin yangını,meftunu olduğum
bir baksan gözlerime
tepeden tırnağa kadar sen doluyumm
ey sevgili
başkasına bakarsam mil çeksinler gözlerime
başka adı anarsam lal olsun dilim,
hiçbir heceye açılmasın dudaklarım
başkasını seversem diri diri gömsünler beni,
hiç yağmur düşmeyen kurak topraklara
ben;bir sana bakar ,bir seni anar, bir tek seni severim
başkası alamaz yerini gönül sarayımda
sol yanıma mühürledim adını
esmerim, gönlümde hep hoş olanım
en büyük yemini ettim ben bu aşka
ve aldım sevdanı koydum sevdam üstüne
sen yeter ki gel
inan, tek bir bakışın bile başım üstüne
esmerim,sevdalım
bana ister Şirin de,ister Leyla ister Zühre
yalnız seni gördü,yalnız seni sevdi bu gönül
bir canım var önce Allah’a emanet sonra da sana
Gamzelimm
