1
Artık bir yılın
güncesiyim:
Saat gecenin tekerinde
takılı,
Aklım hepten kayıp,
ömrü beş geçeli.
Saydım sondan başa,
Erdim nihayetinde artık
yıla,
Kırık kiremitleri
mesken edindi evin tekiri,
Hala şubatın yirmi
sekizi
Ve bir gün sonraya
rahmet biçti Tanrı,
Benimkiyse gölgeli, münafık
bir aşkın
En kırık dalı.
Sözleştim baharla,
Aklımın ipleri kopuk.
Gün yitip gittiğinden
beri,
Sakladım tüm sırları:
Kâh küf kokan esareti
Kâh mimledim hüznü
asılsız olsa da
Yine de korkum ölümden,
en heybetlisi.
Şeytan indinde, nasıl
da aşikar,
Azapta olsa gerek ve bir
yanda
Devingen ruh ve nasıl
da kayıp
Kendimi bildim bileli.
Artık bir yılım;
Seneleri saya saya
kaydettiğim:
Mart öncesi, şubatın
sonu,
Ah, bilsem keşke, bunca
sitem
Neyin nesi.
Dün doğdum,
Yarın olmadan gömün
beni
Asla da sormayın:
Şubat kaç çeker,
Yetmedi mi sanırsınız;
Bunca dert, bunca
keder.
Yıl uğursuzun madem,
Bilin ki efkârım asla
değil boşuna:
Ne asalım ne lirik,
Ne sonum ne de lirik.
Kırık bir heceyim,
Hiçbir harfin
sığmadığı,
Arsız bir faniyim,
Gözü pek, yüreği yaralı.