Kalırmıydı acısı...
Saçlarım yüzünde uyurken,ağzımda kalan o son tatla uyanmak olsaydı sabahlarına.
En ücra mabediyle sözcükleri...
Merhemini yoklayan ellerinin ferini,gözlerimden sebep alsaydı.
Kaç yıl sonra ağırlardı, güzelliğinde cennet emaresi olan kurumuş dudaklarını sofrasında bir Leylâ!
Kalbimin ortasını,onüç makamla yüzüne döndüm...
Cevabından bin kerre geçilen sorularımın,yaktığı ateşin rengini gördüm.
Ve bi kez daha,ciğer sızlatan dumanı öldüm...
Hep ters,çokca düz iki yön..bi o kadar saydam,bi o kadar gece ve bi o kadar kaygan,bi o kadar tek hece.
Hafızası var...Ki iyi ki var kalbimin de.
Benden sonra bu isimle var olmadıysa evet!...
Devaya daha muhtaç araladığı yarayı,daha belirgin kılıyor gökyüzüme,
En çokta nârin bir meleğe kıyamıyor,göğsünün üzerinde taşıyor Gül Yüzüyle...
Çürüyen şehrime sükûn,çehreme sürûr,
Dilime yeni bir ezber dolanıyor;
Sen haklıydın Leylâ...Tut beni;
Nereye yüzüm dönsem yüzü sökülüyor...
(
Sancı başlıklı yazı
AYVAZOĞLU tarafından
23.03.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
