DALGALARIN SESİNDE YİNE O
Dalgın , düşünceli adımlıyordu sahili . Saçlarına kırlar düşmüş , alnında yaşanmışlığının izleri yer almış , ömrü aramakla geçmiş bir adamdı .
Dalgaların sesi vuruyorken kıyıya , martılar etrafında uçuşup , kendilerine verilecek bir simiti bekler gibiydiler sanki .
Kız kulesinin tam karşısına oturdu . Dalmıştı gözleri . Mazi hayalinde canlanmıştı . Aynı burada birlikte sarmaş dolaş olduğu , hiç ayrılmayacağız diyerek birbirlerine söz verdikleri Ece geldi aklına .
Doyumsuz , bitimsiz sonsuza kadar sürecek bir aşktı onların ki . Yıllar boyunca beraberdiler . Tıpkı ilk günkü gibi tazeydi aşkları . Birbirlerini her anlamda tamamlıyorlardı . Ayrılık kelimesi onların lügatında yoktu . En büyük emelleri hayatlarını birleştirmek , aynı yastığa baş koymaktı .
Yıllar birbirini kovaladı . Aşkları hep taze kaldı . Yeniydiler . Eskitmediler . Eskimediler .
Bir sonbahar günüydü . Her zaman ki buluştukları yerde yine buluştular . Ece durgundu . O sevecen , neşeli halinden eser yoktu . Sarıldılar .
Ece mahzun bir şekilde gözlerini çevirdi . ’ Kemal,seni çok seviyorum’ Dedi . Alışkındılar bu tip söylemlere . Ama bir başkalık vardı bu deyişte .
Kemal;
’Ben de aşkım , ben de seni çok seviyorum’ Dedi . Ve ellerini sımsıkı avuçlarına alarak , Sende bir başkalık var , diyerek yüzüne baktı Ecenin . Ece; biraz mahçup , biraz ezgin bir şekilde , ’Kemal biz gidiyoruz artık’ Dedi .
Dona kalmışlardı . Nefesler tutulmuş , sanki yaşam son bulmuş gibiydi .
Ecenin babası memurdu . Tayinleri çıkmıştı . Gideceklerdi . Birbirlerini görememek , beraber olamamak kahrediyordu . Suskundular . Öylece sessizce oturdular . İçtikleri çay boğazlarında adeta düğümleniyordu . Akşam olmuş , Ayrılma saati gelip çatmıştı . Belki de son defa birbirlerine sarıldılar . Buğulu gözlerle vedalaştılar . Her ne olursa olsun ayrılmayacağız diyerek .
Şiirlere konu olmuş , ülkemin kahraman şehri Sakarya ya gitmişlerdi .Görüşmeleri artık sadece tel ve sosyal medya aracılığı ile oluyordu . Aradaki mesafe sevgilerini yok etmiyor aksine daha da pekiştiriyordu . Özlem dayanılmaz bir hale gelmiş , Her geçen gün giderek yüreklerini dağlıyordu . Böylece aylar geçti .
Gelen bir telofonla Kemal adeta yıkılmıştı . Telofondaki ses babasının Eceyi bir başkasına verdiğini söylemişti . Ece;karşı gelemediği bu durum karşısında zorunlu olarak evlenecekti . Hayır diyemezdi babasına . Ve evlendiler . Birbirlerine verdikleri tek söz; Birbirlerini hep sevecekleri ve Ecenin erkek çocuğu olursa adını Kemal koyacağıydı . Ece artık evli bir kadındı . Ama Kemalin yüreğinde daima o çok sevdiği Ece olarak kalacaktı . Öyle de oldu . Yıllar geçse de Eceyi unutmadı . Ve hep sevdi.Çok sevdi .
İşte kıyıya vuran dalgaların sesinde yine onu duyuyor ve onu yaşıyordu . Dudaklarından belli belirsiz bir ses çıktı . Mırıldandı .
’ Aşkım, seni çok seviyorum . Bende hep yaşayacaksın . Mutlu ol yuvanda’ diyebildi .
Oturduğu yerden ağır bir şekilde kalktı Kemal . Başı önde yürüyor , yürüyordu . Adresini şaşırmış bir yabancı gibi...
Refik
07 . 10 . 2016
İstanbul
(
Dalgaların Sesinde Yine O başlıklı yazı
keskin2011 tarafından
8.10.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
