ZIRVA TEVÝL GÖTÜRMEZ

   -Edebiyat bölümünü isteyerek mi seçtiniz?

   -Evet...evet hocam... evet evet

   -Lisedeyken mi karar verdiniz, yoksa daha önceden mi?

   -Hocam Týp, Hukuk, Bilgisayardan sonra öðretmenliði yazdýk. Puanýmýz oralarý tutmayýnca burayý kazandýk.

   -Birinci tercihi bura olan var mý?

   -Hocam belki üçüncü, beþinci, belki onuncu tercihimiz ama isteyerek, severek tercih ettik, kuþkunuz olmasýn. 

   -Siz þimdi lisedeyken güzel þiirler, yazýlar da yazýyordunuz. Edebiyat öðretmeniniz " Çok büyük bir þair veya yazar olabilirsin, Edebiyat Bölümünü yaz" demiþtir.

   -Evet hocam... evet genelde öyle...

   -Ýyi.. þimdi size bunlar nasýl yazýlýr diye göstermiiceez de, yazýlmýþlarý gösterip sýkýysa hadi yazýn bakalým diiceez. Yazdýklarýnýzý birileri okuucak, yorumlayacak, beðenecek, beðenmiicek. Benim size herþeyin baþýnda söyleyeceðim þey ; yazýn... herþeyi yazýn... ama yazdýðýnýz konularý bilerek yazýn... yolunu yöntemini þaþýrmayýn... en önemlisi de sakýn zýrvalamayýn, çünkü zýrva tevil götürmez. Yani neresinden tutarsan tut zýrvayý açýklayamazsýnýz, yorum yapamazsýnýz...Eðer saçmalarsanýz paranýz pulunuz, þöhretiniz olsa bile kurtulamazsýnýz.

   Halk Edebiyatý dersimize giren Halil Güntan Hoca, ilk dersinde böyle bir giriþ yapmýþtý. Arkasýndan da bir fýkra anlatmýþtý:

   Bir zamanlar çok zengin bir bey varmýþ. Sanata ve ilme çok düþkünmüþ. Döneminin deðerli sanatçý ve ilim adamlarýný korur kollarmýþ. Günümüz tabiriyle, araþtýrma ve yayýnlarýnda sponsor oluyormuþ. Kendisi þiire çok meraklýymýþ, güzel þiirler de yazarmýþ. O dönemler þairliðin, usta-çýrak iliþkisi içinde geliþtiði dönemlermiþ. 

   Bir tanecik de oðlu varmýþ. Hayatta en büyük isteði; oðlunun da büyük bir þair olmasýymýþ. Dönemin büyük þairlerinden özel dersler aldýrýyormuþ. Oðlan da çok hevesliymiþ. Ama þair olmak için özel ders almak ve hevesli olmak yetmiyormuþ. Hem kültürlü, bilgili hem kelime hazinesi zengin,  hem hazýr cevap da olmasý gerekiyormuþ. Oðlan her defasýnda bir þeyler söylemeye kalkar ama hep hata yaparmýþ. Bey, oðlundan dolayý mahcup olur, onu düzeltmeye çalýþýrmýþ. Ama bazen oðlancýk o kadar saçmalarmýþ ki kendisi bile düzeltemezmiþ. 

    Bir gün, Bey artýk yaþlandýðýný düþünmeye baþlamýþ. Oðlunu düzeltecek, onunla uðraþacak gücünün kalmadýðýný hissediyormuþ. Oðlunun akraný bir gençle anlaþýp iþe almýþ. Genç hem iyi bir þairmiþ, hem de çok bilgili ve kültürlüymüþ. Bundan böyle Bey'in oðluyla arkadaþlýk edecek, diðer þairlerin yanýnda saçmaladýðý zaman onu düzeltecekmiþ.

    Gerçekten de görevini hakkýyla yapmaya baþlamýþ. Bütün þiir meclislerinde, sohbet toplantýlarýnda herkes sohbete katýlýp güzel sözler, beyitler söylerken Beyzade her zaman anlamsýz benzetmeler kurar,  ilgisiz sözler söylermiþ. Her defasýnda bilgili genç, onu düzeltir, uygun sözler bulur, durumu kurtarýrmýþ. Usta þairler, aslýnda Beyzade' den çok sýkýlýr ama babasýnýn parasýndan nasiplendikleri için seslerini çýkarmazlarmýþ. 

    Bir gün yine, dönemin büyük þairleri Bey'in ziyafet sofrasýnda þiirli sohbete baþlamýþlar. Her biri, normal konuþmalarýný bile mýsralar hâlinde yapýyormuþ. Þairlerden biri:" Bütün ömrüm harâb oldu" demiþ. Diðeri:" Gözyaþlarým þarâb oldu" demiþ. Bir diðeri:"Hayallerim serâb oldu." demiþ. Beyzâde atýlmýþ, büyük bir heyecanla; " Bir taþ attým kebâb oldu" demiþ. Þairler birbirlerine bakmýþlar, Beyzâdenin bu çýkýþýndan kimse memnun olmamýþ. Bilgili genç bir açýklama ihtiyacý duymuþ:" Efendim, beyzâdemiz diyor ki, bir gün kýrda gezerken bir kayanýn üstüne konmuþ bir kuþ görüyor...yerden bir küçük taþ alýyor...kuþa atýyor...o da çakmak taþý deðil miymiþ...taþ taþa çarpýp kývýlcým çýkartýyor... kuþ tutuþuyor... yanýp kebâb olu... " derken en yaþlý þair gence "sus" iþareti yapmýþ. Genç sözünü bitiremeden susmuþ. Yaþlý þair:" Kara kýþ gül bitirmez", diðeri:" Topal it av getirmez", bir diðeri :" Çabalama garip dost", sonra hep birlikte:" Zýrva tevil götürmez" demiþler.

     Tabii ki uzun bir müddet hiç bir þey yazamadým...korkumdan.