“Biz insana, ana babasýna iyi davranmasýný tavsiye etmiþizdir. Çünkü anasý onu nice sýkýntýlara katlanarak taþýmýþtýr. Sütten ayrýlmasý da iki yýl içinde olur. (Ýþte bunun için) önce bana, sonra da ana-babana þükret diye tavsiyede bulunmuþuzdur. Dönüþ ancak banadýr.” Lokman süresi, 14. ncü Ayet.

TRT Çocuk -ki içlerinde en masumu-, Cartoon Network, Disney Channel, Kidz TV, Planet Çocuk, Minika Çocuk, Minika Go gibi kanallar, malumunuz  günün büyük bir bölümünde sürekli çizgi film vermekteler ve bu yayýn diliminin fazlalýðýnýn çocuklarýmýza olan psikolojik ve sosyolojik etkileri üzerinde ne tür etkileri olduðunu, ilk öðretimde rehber öðretmenlik yapan bir dosttan yaptýðýmýz sohbet esnasýnda kaygýyla dinledim. Bunlarý yazýya dökmek ve paylaþmak gerekliliðini üzerime vazife bildim.  Sonuçta, ister baba, ister dede olalým bu seviyede çocuklarý olamayan ev de yok.

Paylaþýmý yaptýðým dostun ayný zamanda 3 çocuk sahibi bir baba olarak, zaman zaman evinde çocuklarýnýn bu kanallarý izlemesinde bir beis görmediðini konuþmasýndan anladým. Hoþ evinde sadece TRT Çocuk kanalý izlenebiliyormuþ ve diðerlerini de silmiþ ama bu ne zamana kadar devam edebilecek diyor. Toplumun diðer fertleri, veliler, belki bizim kadar hassas yaklaþamýyorlar bu duruma, ayný zamanda çocuk kanallarýnýn "bakýcýlýk" görevi de eklenirse, bu durum karþýmýza problem olarak çýkabiliyor diyerek konuþmasýný tamamlýyor...

Rehber öðretmeni dost, her sene 1. sýnýfa kaydolan öðrencileri gözlemlediðini, gerektiðinde rapor tutarak bunu belgeliyormuþ. Her sene yeni gelen öðrencilere göz tarama testi yaptýklarýnda, mesela bu sene 1. sýnýf öðrencilerinin görme sorunu yaþadýðýný düþündüðü öðrenci sayýsý oraný %48’lerdeymiþ.

Elbette bu fiziksel sorunlarýn oraný...

Asýl dikkat çekmek istediði, çocuklarýn psikolojik ve sosyolojik profilleri... Her sene yeni kaydolan öðrenciler arasýnda, sosyal kurallara uyma, arkadaþlýk iliþkilerinde ve toplumsal duyarlýlýk gösterebilme noktalarýnda zorluklar yaþayan öðrencilerin oraný hýzla artmaktaymýþ...

Bu durumun nedenleri araþtýrýldýðýnda, bilimsel makaleler ve uzman görüþlerine baþvurulduðunda akla ilk gelenlerin;

-Apartman hayatý,

-Kalorili yiyecekler,

-Gdo'lu yiyecekler,

-Sezaryenle doðum oranlarýndaki artýþ,

-Hormonlu gýdalar,

-Türk aile yapýsýndaki deðiþimler,

-Çocuklarýmýzýn izlediði yayýnlar

Öncelikli olarak sorun oluþturmaktaymýþ...

Çocuklarýn reklam filmleri ve çizgi yayýnlarýnýn bombardýmanýna uðradýklarýný söylüyor resmen!

Bu baðlamda, bir baba, bir vatandaþ, bir öðretmen olarak isteði, çocuk kanallarýnýn pedagoglar, Psikologlar, Psikolojik Danýþmanlar ve alanýnda uzman kiþilerden oluþan bir grubun denetlenmesi yönünde. Malum kanallardaki çizgi filmlerin bazýlarýndaki diyaloglar o kadar hýzlýymýþ ki, bizler hayatta o kadar hýzlý konuþmuyoruz, bu hýzlý konuþmalarý (günün büyük bir bölümünde) izleyen çocuklarýmýz gerçek hayatta da hýzlanmaya, davranýþlarýný kontrol etmekte zorlanmaya, sosyal hayatta güçlükler yaþamaya baþlayabiliyorlar diyerek konuþmasýna devam ediyor. Okullar da, çocuklarýn topluma adapte olma noktalarýnýn temelini bu kriterlerin oluþturduðunu ve bu öðrencilerle karþýlaþtýklarýnda, velilerle iletiþime geçerek uzmana yönlendirdiklerini, Sonra ilaç tedavileri ile normalleþme sürecinin baþlatýldýðýndan bahsediyor...

Sonuç olarak çocuklarýmýzýn yarýn toplumumuzun birer yetiþkini olacaðý ve bu baðlamda toplumun þu anda yaþayan yetiþkin her bireyine bu konunun çözümü hususunda aðýr bir sorumluluk düþtüðünü... Konuyla ilgili hangi kurum ve kiþiler var ise bu kanallarýn detaylý denetlenip, yayýn saatlerinin sýnýrlanmasý gerektiðini vurgulamýþtýr…

Bu olayý yaþayan ilkokul öðretmeni bir arkadaþýmla konuyu paylaþtýðýmda,

“Bana göre, anne ve babalar sokaðýn güvensiz oluþundan dolayý, çocuklarýný daha tehlikeli ama görünmez olan ekranlarýn baþýna mahkûm etmektedirler. Ekranlardaki tehlike birdenbire ortaya çýkmadýðý için, ebeveynler tehlikeyi fark ettiklerinde iþ iþten geçmiþ bulunmaktadýr. Bu çocuklar, derslerinde baþarýlý olsalar bile, arkadaþlarýna karþý acýmasýz, öfkelerini kontrol edemeyen ve bunun gibi birçok davranýþ bozukluklarý sergilemektedir. Bunu fark eden eðitimciler, velileri danýþmana yönlendikleri zaman veliler, bu durumu kabul etmekte zorlanýyorlar ve büyük oranda eðitimciyi suçluyorlar. Danýþmana gidenler ise, ilaç tedavisi önerildiði zaman, veliler zararlý diye çocuklarýna kullandýrmýyorlar ve olay çözümsüz kalýyor. Olayýn çözümünün,  okul çaðýna kadar anne ve baba kontrolünde, çocuktan kurtulmak için çare olan ekran yerine, doðal oyunlar ve meþgaleler çerçevesinde, sevgiyle ilgilenilmesindedir.  Çocuðun temel sorunu ilgisizliktir. Okul çaðýna gelmiþ çocuklarýn bu büyüyen sorununu, devletin ilgili kurum ve kiþileri ile çözüm aramak, çözümsüzlük üretmektedir. Sevgisiz kalmýþ çocuða ancak aile sevgi verebilir. “ Dedi.

Ýþin aslý, sorun çok büyük… Bu sorun, kiþilerin eþ seçiminde, eþler arasýnda ki yetiþme biçimlerinde, evlendiklerinde, çocuk sahibi olduklarýnda nasýl bir yol izleyecekleri eðitimsizliktedir. Günümüzde, sadece maddi deðerlerle bir araya gelip, evlilik müessesi tesis eden çiftlerin, çok çalýþmalarý ve çocuklarýna zaman ayýrmamalarý, ayýrsalar bile nasýl bir yol izleyecekleri konusunda plansýzlýklarý ve aný kurtarmaya çalýþarak çocuðun büyümesini saðlamalarý ile ilgilidir. Çocuk doðmadan önce, çocuðun fiziksel saðlýðý kadar ki, hamilelikte yapýlan sportif hareketler gibi, çocuðun doðduktan sonraki ruhsal saðlýðýný nasýl korunacaðýnýn anlatýlmasý ve iyi bir eðitim almasý gereklidir.  Umarým bu konuda gerekli eðitimler çocuk doðmadan önce alýnýr. Belki de anaokulu gibi, hamile hanýmlarýn ve eþlerin gittiði okullar zorunlu hale gelir.

En vahimi, Lokman süresi 14. üncü ayette geçen ana babaya þükret emrine itaat etmeyen, yukarýda bahsedilen problemlerden dolayý sorumluluk almayan ve bananecilik içinde iliþkilerini þekillendiren bir nesil ortaya çýktý maalesef. Allah sonumuzu hayreyleye inþallah…  

Saffet Kuramaz