Online Üye
Online Ziyaretçi
Kalbim secdeye varınca ejderha lavlar söndü
Dilim Allah sarınca dünyam haşire döndü
Ruhum tenden kopunca ilahi yol göründü
Alnım secdede lakin “Yar”ıma eriyordum!…
Nefes aldım derinden defalarca yeniden
Başım döndü övgüden nasiplendim sevgiden
Kurtuldum düşünmeden tutsak eden eskiden
Ne kendime göründüm ne “Var”da eriyordum!…
Döndükçe baş, karıştım bütünde “Bir”e geldim
Manalar âleminde bahar gibi dirildim
Cennetsi kokularda çiçek gibi açıldım
“Enel Hak” dedikleri “Diyar”da eriyordum!…
Ölmeden öldüm sanki “Yok”luk sardı yanımı
Gördüklerim yabancı bilemedim mekânı
Uçuyordum sonsuzda düşünmeden canımı
Ne simetri ne ses var, “Nar”ında eriyordum!…
Saffet Kuramaz