Düþ sokaðýnda bul beni, þimdi ben gidiyorum sevdiðim, hakkýný helal et… Ya lambalar söner, ya ay tutulur, ya da mirasyedi paralar tükenir… Bir kaldýrýmda düþünürken beni bul… Ellerim çenemdeyken, düþlere dalarým yaþama tutunmak için. Sen olmasan da, ruhuna bulurum, gelirsin anýnda hiç düþünmeden yanýma… Elinde bir tepsi, tepside Türk kahvesi, kokusu buram buram Anadolu… gözlerim kapalý içerim, ne soðuk olur dýþarýda ne gece ayazý ne karanlýk korku nede þikayetler dilime dolanýr. Sen en iyisi unutma beni sevgili, beni bul mutlaka düþ sokaðýnda, eli yanaðýnda, þakaðýnda ay yýldýz parlar… Müslüman olduðundan beri, Türklüðümle övünürüm. Allah dedikçe namerte yedirmem dünyayý, sevdiðime olurum kalkan, düþmanýma vermem aman… savaþýrým. Ölümden asla korkmadým, dünyayý kaybedeceðim diye asla üzülmedim, Allah’ý yar bildim her hissettiðim parçamda, sýðamadým Erciyese, Toros’a Aðrýya, Süphan’a, daha nice daðlara… Aþtým bir hamlede havan topunun mermisi oldum Suriye’de küfüre… parçaladým ansýzýn kansýzýn baðrýný! 

Düþ sokaðýnda beni bul, pantolonum parçalanmýþ-yokluk müptelasý derviþ gibi, saçlarým birbirine karýþmýþ, nefesimde çöl fýrtýnasý koklarým, kalbimde ilahi aþkla yanarým…. Þu kadar yaþayayým demem, ne yaþarsam yaþadýðýmdan þikayet etmem, Allah ne lütfettiyse, verdiði rahmetine þükrederim… Ne verdiyse saklarým antikacý gibi…

Düþ sokaðýnda bul beni, deniz kenarýnda yürür gibi, tuzlu suyun yakýcýlýðýný, gelen dalgalarýn seslerini bir müzik bestesini hissederek… Bir bakmýþsýn Adem cennetten dünyaya inmiþ Havva'sýný arar, asumanýn döktüðü göz yaþý yeri parçalarcasýna sararken…Ne yemek yer, ne yiyecek arar, ne haram bildiðim aðacý hatýrlar, yanýndan geçerim… Ýsyanlarýn insanlarý sardýðý, ekþimiþ yoðurt gibi bozulmuþ dine karþý yapýlan Fransýz devriminin haykýrýþýnda, Ýslam ilahisinde Ýstanbul'u fethederim… Yürürüm o sokakta þehit kanlarý akarken surlarýnda… O surlar öylesi nurlanmýþtýr, kuþanmýþtýr ki, kýyamete kadar asla küfüre seni vermeyeceðim der Ulubatlý Hasan sedalarý, iþitirim…

Düþ sokaðýnda ömrümü tükettim, ne geriye dönebilirim ne de ileriye gidebilirim artýk. Mekanlar deðiþse de, hayaller sürekli farklý þekillense de, bir tek düþ kalýr aynadan yansýyan, ilahi aþkýn kalbi sarýþý… sende gel o kalbime, Musa gibi o aþka erdiðinde kendinden geç… Ucuz aþklarýn peþinden gitme, gidersen eðer cehennem alazlarý ile yanarsýn sonsuza kadar. Geleceksen gel benim düþ sokaðýma, safi kalbimin barýnaðýna, beraber düþ kuralým, karýþalým topraðýna, kavuþmak için Allah’a…

Saffet Kuramaz