Yazdýðým her satýra gönlümü sýðdýrdým,
Bozulmuþ kalem gibi mürekkep damlar gözlerimden,
Islanan her sayfa hayatým gibi paramparça gitgide.
Bir rüzgar beklerim kurumak için,
Daha beter savurur beni karanlýk göklere.
Kimileri karanlýktan çýk der,
Ki sanki kimileri güneþin yareni..
Her doðan güneþin battýðý yerde görürüm ben dünyayý,
Yaþarým dolu dizgin acýlarla sevdalarýmý,
Ýstemem güneþi,çünkü bilirim batacaðýný.
Ve içerim tütünün en siyahýný ve en kaçaðýný..
Ben serseri dünyanýn sersemiyim,
Bilirim bir gün bu dünyanýnda batacaðýný
Üzülmem,hýçkýrýrým sessizce
Kimse duymasýn matemimi,
Kahrolayým GÝZLÝCE...