Şöyle durup düşündüm, ağırbaşlı ve sakin
Kimim ben, nerden geldim; yaratılış gayem ne?
Taşıdığım sıfatın temsilinde payem ne?
Tutunmuşum hayata umutla, yorgun, bitkin
İnsan denmiş adıma türemişim Âdem’den
İmanım korur ancak hüsran ile ademden.
Dıştan bakan diyor ki ne kadar olgun, pişkin.
Bilmezler ki ruhumda fırtınalar esiyor
Tecrübeler benliği lime lime kesiyor.
Taklidî ve tahkiki iman olur velâkin
Damarımda dolanan kanımdan vaz geçemem
Dinde tercih mümkünken milletimi seçemem.
Düşünen kul aklında barındırmaz nefret, kin
Rab kuluna lütfetti düşünsün diye aklı
O nimetin içinde nice hikmetler saklı.
Deli taylar misali yerinde durmaz; eşkin
Ruhumun girdapları saklar bin bir muamma
Bunu akıl çözemez bu öyle bir dilemma.
Ruhum diler her daim olsun Rabbince yakîn
Savrulmasın beşerce sabit kadem ve âkil
Kalsın fıtrat üzere Mucîbim ol Ey Vekîl!
-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
31.12.2016 – DENİZLİ.