Online Üye
Online Ziyaretçi
VEFASIZ
VİCDANLI
Ne yarınlarım var
Artık!...
Ne ikinci, bir baharım
Ruhumda
Amansız bir hastalık
Ben, olmayan
Kaderime yanarım
Benim, kaderim;
Yalnızlık…
Bir ümidim yok!
Hayata dair
Köşemde,
Ölümü bekler,
Dururum
Bilinmez,
Bu özlem nasıl dindirilir?
Ben,
Kendi kendimin,
Dostu olurum
Yalnızlığımı
Kim paylaşabilir?
Beklemiştim,
Vefayı, uzun yıllar
Bir gün, çıkıp geldi
Ummadığım bir anda
Meğer
O da
vefasız vicdanlı çıktı ,
Neye yarar
Bırakıp bitti beni,
Olmadık bir zamanda
Hayatımda iz bırakmadı,
Kimse onun kadar…
Düşündüğüm;
Ölümdür, her dem
Ne mutluluk,
Ne bir başka sevda
Onunla geçer
Her günüm,
Her gecem
Demişim;
Ölümden başka
Her şeye elveda!
Hani
Bir şiirimde
Dediğim gibi
Ben, “Ölürsem bir akşam üstü ölürüm”
Artık o tarafta
Mavi düşümü görürüm
Sadece bil ki
Benim bu kabusun sahibi 18. 07. 2010