BABAMIN YAŞINDAYIM
Güneşe yürüyorum, yolum dikenli,
yamaç;
Ne bir dam var çevremde sığınacak
ne ağaç;
Yağmura yakalandım, bulutlardan
karayım!
Madem ıslanacağım bırakayım
kendimi,
Yağmurda yürümenin zevkini
çıkarayım.
Yağmur dindi; üşüdüm, boydan boya
ıslandım,
Yoruldum, dinlenmeye bulutlara
yaslandım,
Kendimle çarpışıyor kendim, kendi
kendine.
İçimdeki çocukla çocuk oldum çok
zaman;
Özlem duydum her bahar yağan
kırkikindine.
Baharları bitirdim yazlar geride
kaldı
İçimdeki tenhalık ruhuma korku
saldı
Ömrün son demindeyim, umutlarım
solmakta,
Ağır ağır mı çıktım sanki
merdivenlerden?
Baksana gün tükendi; şimdi akşam
olmakta.
Kalbin teklemesine sebep mi ihtişamın?
Sabahı var mı bilmem vardığımız
akşamın,
Nefes alamamanın gizli
telaşındayım.
Gidenlerim aklıma düşüyor geç
vakitte;
Takvime bakıyorum, babamın
yaşındayım.
Babamı kaybettiğim yaşa geldim
kaderim
Aynı yaşta aynı dert belki bundan
kederim
Ben babamın oğluyum, ardı sıra
giderim.
Öldüğünde bir çınar devrilip gitti
derdim
Anladım ki genç yaşta ölmüş benim
pederim
İbrahim COŞAR