Acıyı da unutur insan ,
Her şey gibi bu da zaman alır.
Kuru bir elveda dan arda kalan,
Hayal kırıklarıyla süslenmiş yarınlara.
Samimiyetsiz günaydınlarla dolu,
Bir sabahın şafağında,
Belki kuru yaprak cansızlığın da,
Bataklıktan beklenen berraklık kadar.
Hüznün kıyısına vurmuş umutlarla,
Bu da her şey gibi zaman alır .

Aydınlığın karanlık yanları da var,
Sağır haykırışlarla fısılda,
Birbirini kovalayan günlerin monotonluğu,
Caddelerde yankılanan seslerin uğultusu.
Uzun bir günün yorgunluğunda,
Unutulmaya yüz tutmuş sırlar gibi,
Hasta yatağında ölüme meydan okurcasına.
Tut ki yananda bir yakan da,
Avlanmışsın pusuda gafil anda ,
Tüm kalabalıklar ıssızdır,
Unutma her ölüm vakitsizdir.

( Siyahın Pembeye Çalan Tonları 2 başlıklı yazı TaylanAKÇALI tarafından 25.01.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.