Anne, canı gönülden seviyorum olmuyor, sevmiyorum olmuyor,
Muhabbetle ve dostça kucaklıyorum olmuyor, uzak duruyorum olmuyor.
Neşe ve üzüntülerimi paylaşıyorum olmuyor paylaşmıyorum olmuyor.
Kendi yağımda kavruluyorum yine olmuyor.
İçtimai hayatın her safhasında, doğruları konuşuyorum olmuyor,
Konuşmak istemiyorum olmuyor.
"Ya göründüğünüz gibi olun, "ya da olduğunuz gibi görünün" diyorum olmuyor.
Ya da ne halin varsa görün, cehenneme kadar yolunuz var diyorum yine olmuyor.
Anne, genç iken, Diyarbekir'in kavurucu sıcaklarında 18 saat oruç tutuyor,
Ve inşaatlarda amelelik ediyordum ama yorulmak nedir asla bilmiyordum.
Hatta evimizde buz dolabımız bile yoktu, kilo ile buz satın alıyor ve soğuk su
ihtiyacımızı böyle gideriyorduk.
Ama şimdi yalancı saraylar gibi evlerde yaşıyor, yediğimiz önümüzde, yemediğiz ise arkamızda
Fellik fellik, içi dolu mutluluklar, arıyorum Yok, yok, yok.
Elimi, sıcaktan soğuğa sokmadığımı halde, tarifsiz yorgunlıklarım var.
Anne, soruyorum sana, ben mi bu devire göre değilim, yoksa bu devir mi bana göre değil.
Herkes bana gıpta ediyor, herkes bana özeniyor ve herkes beni acaip mutlu sanıyor,
Oysa benim içimde mutluluğa hasret kalmışların alevi her geçen gün artmakta.
Üç maymunu oynamadığım için otuz yıllık,beş çocuğun annesi bile,bana güler yüzlü davranmıyor
Acıkmış aslan misali beni parçalamak, kanımı içmek istiyor.
Ne oğullarımın, ne de kızlarımın hiç biri, bir babaya gösterilmesi gereken saygı ve hürmeti göstermiyor.
Sıkıntı ve tasalarımı, bende ister istemez anlatıyorum sağda solda, karanlık çıkmaz sokaklarda yolunu bulamayanlar gibi.
Ne yapıyorsam yapayım olmuyor, hangi yolu deniyorsam olmuyor, olmuyor, olmuyor.
Anne, lütfen Allah Peygamber aşkına, bana öyle bir yol gösterki,küçük şeylerle mutluluğun en alasını yaşayayım.
Bu üç günlük fani dünya imtihanını kazananlardan olayım.
Bir adı da "El Alim" olan Yerin göğün sahibi Allah cc gönülden geçenleri bilir
Ben yoruldum anne, hem de çok yoruldum.
Beni bana bile bırakmıyorlar,beni bana muhacir etmişler,
Aklarımı karartmışlar,tek kelime ile varlıklar içinde en manidar yoklukları yaşıyorum.
Binbir çeşit nimetlerin içindeyim ama ,suratımdan düşen sanki bin parça.
Haddinden fazla iyi niyetli olmama rağmen,iyi niyetimi her daim kötüye kullanıyorlar.
Oyuncağı elinden alınmış çocuklar misali ağlıyorum olmuyor
Ve sen nasıl bir erkeksin habire ağlıyorsun diyorlar
Anne, aşımın ekmeğin tuzu kaçmış,
Soframdaki helal taamların, hiç mi hiç lezzeti kalmamış.
Sıcak pişiriyorum, soğuk yiyiyorum, her şey yavan olmuş.
Yaptığım ibadetlerden bile haz alamıyorum.
İçten gülmelere yıllardır hasretim.
Ben bende değilim.
Kıblemi şaşırmışım hangi yöne gideceğimi bilmiyorum.
Kendimden bile tiksinir olmuşum.
Sanki yaşayan bir ölüyüm.
Oysa bir zamanlar vefa ve muhabbet abidesiydim.
özüm özümden uzaklaşmış bir başıma kalmışım.
Bu yaşadıklarım şayet bir sınav ise bu nasıl zor bir sınavdır anne,
Anne,yazmak isteyip de yazamadığım çok şeylerim var.
Çok büyük günah olan intihar etmeyi bile defalarca düşündüm ama, Allah'a ve Habib'ine olan inancımdan dolayı bunu yapamadım ve yapamıyorum
Yarab ne olur en kısa zamanda bana çıkış yoları nasip et!
Beni ruzi mahşerde mahçup etme!
Beni bu sıkıntılardan azad eyle.
Yarab en hayırlı ve güzel kapıları açan tabi ki sensin.
Bana da hakkımda hayırlı olabilecek güzel kapıları aç!
Aç ki, ruzi mahşerde sana karşı mahçup olmayayım.
Aç ki bu nazik bedenimi cehennem narları yakmasın...
12/Şuıbat/2017
